________________
૩૯
જે અધમ હોય ચા પાપી હાય ..ધર્માત્માને મૃત્યુને ભય ન જ હેાય. મૃત્યુથી બચવા પ્રયત્ન કરે, પણ તે પાછળ પાછળ ફરતુ હાય તે! તું કયાં સ્થિર થઈશ
ચરોતરના એક ગામમાં એક પટેલસાઈ ઘર ખંધાવવા પાયે ખાદ્યવતા હતા. પાયામાં મોટા ભારીગ ફણાની લટાર મારી રહ્યો હતેા. પટેલ ભારી ગ જોઈ ખૂમ ગભરાયા. મજુરોને કામ પરથી રજા આપી ઘેર મેાકલ્યા...પટેલ ગભરાયેલા હેાવાથી ઘેર ન જતાં ગડીમાં સ્નેહીસ અધીના ગામે જવા ઉપડયા...તે ગામે ગાડીમાંથી ઉતર્યાં, ભાગાળે થઇને ગામમાં સૌ જઈ રહ્યાં છે...આ માજુ ઉપર આકાશમાં સમડી ચક્કર લગાવી રહી હતી...દૂરથી દેખે છે તેા ભારીગને માંસને લેાચા સમજી નાગરાજને ચાંચમાં ઉપાડયા. ઘેાડે દૂર ઉડતાં ઉડતાં વિચારે છે કે આ માંસ નથી પણ સપ` છે. મુખ પહેાળુ કરે છે તે નાગ દેવ જે પટેલ જે ગામમાં પ્રવેશ કરવા સ્ટેશનથી ભાગેાળે લેાક સમુહ સાથે આવે છે.તે ભાગાળે નીચે પડેલ છે... કોઇને ન કરડતાં તે પટેલને કરડે છે. પટેલ પરલેાકના પથે વિદાય લે છે. તાત્પય મૃત્યુ તે સાથે જ છે. કવિ કહે છે કે,
જગત ૫ખી તણા મેળા, ઘડીભરને વિસામે છે! મનુષ્યેાના જીવન લેવા, ભયંકર કાળ સામે છે. પંખી હારા વૃક્ષ પર, પળકાજ ભેગા થાય છે. સબંધ પૂરો થતાં, પાછા ઉડી વિખરાય છે. ! સેાનેરી આ જીવનની, કિંમતી ઘડી પળ જાય છે,
