________________
૧૯
ત્રણ જગતની ઠકુરાઈને ત્યજીને, અનેકવિધ સ ંસારના ભૌતિક સુખ-સુખનાં સાધનાના ત્યાગ કરનાર, ઈન્દ્ર પરિવાર, અસંખ્યાતા દેવા, રાજા મહારાજાએ પણ જેના ચરણામાં ભાવથી ઝૂકનારા એવા ભગવાન મહાવીરને અનુયાયી – હું કાયર હેાઈશ નહિ. કાયર અનીશ નહિં હું તેા પ્રતિકુળતાને પ્રેમથી વધાવી લઇશ. સુને દુઃખ માનીશ, દુઃખ અને દુઃખ આપનારા ભાવિકને ઉપકારી માનીશ... ભાગ-સુખના પિપાસુઓને સંયમ દુષ્કર છે ! પણ સંસારથી ઉદ્વિગ્ન બનેલા, ચાર ગતિના ફેરાથી ડરનારા માટે સયમ સુસાધ્ય છે. સંયમ જ શ્રેયઃ
આજ માનવ જન્મ અહિં આત્માને અંતરાત્મા અંતર સ્વરૂપી બનાવી સાધુ બનાવે છે. મહર્ષિ, પરમિષ મનાવી પરમાત્મા બનાવનાર છે. પરમપદ્મની પ્રાપ્તિ થાય એટલે જન્મ નહિં, મરણુ નહિં, દુઃખતા નામે નહિ, અભ્ય ંતર સુખના પાર નહિં. તે પણ સત્તા કાલ માટે, માટે જ મારે સંયમના પૂર્ણ આરાધક બનવું છે. ત્યાગની ખરી પ્રધાનતા છે ! હે મા ! માહને આધીન બનીને તમે ત્યાગ પર્થે જવાની અનુમતિ આપતા વિચાર કરો છે ! પણ જ્ઞાની કહે છે કે, હળુકમી આત્માને, પ્રભુભક્તને
ખરેખરા માનવને સંસાર સારો લાગવા ન જોઇએ. તેને તે! સસારના પ્રતિપક્ષી મેાક્ષ જ સારા લાગવા
/
જોઇ એ....
.
સંસારમાં ધન અને ભોગની જરૂર, ! ત્યારે માક્ષમાં જરાણુ જરૂર નહિ. સંસાર ગમે તેને ગમે તે રીતે ધન
