________________
-
૧૧
જીવન જીવવા માટે ત્યાગના પંથે જવા માટે મળે છે. આ સંસારમાં આ ભવ સમજવા, જાણવા તેમ આરાધવા વેગ મળે છે. તે આભવ નિરર્થક ન જ થવું જોઈએ.
નાથના ભાખેલા સિદ્ધાંતને સન્મુખ રાખીએ તે નાશવંત પદાર્થમાં એક ક્ષણ પણ રાચવા જેવું નથી, અનિત્યને નિત્ય તરીકે દેખો, આદર, વિચારે સમજે તે આ સંસારની મોહ માયા તોડવી ઘણી સહેલ છે. તેમ હે માતા-પિતા આ ભવ ભૂલ્યા તે જન્મ-જરા મરણને દુઃખ ઘટવાના બદલે વધવાના છે- સંધ્યા સમયના વાદળાનાં રંગ સરખ, જળના પરપોટા જે, આ ભવ કયારે પૂર્ણ થશે. કયારે આ લેક (મનુષ્યલક) ત્યજીને પરલોક પ્રત્યે વિહરવું પડશે તે ખબર નથી. તેમાં કેણ પ્રથમ જશે એ જ્ઞાન નથી, તેથી આ ભવ આમસાધના માટે મારે સાર્થક કરવો છે તેથી આપ સંયમમાર્ગની સંમતિ આપે.... "
- હે પુત્ર ! તારી ઉમર નાની છે, રૂપવંતી મને કર, તેજસ્વી કાયા છે, પાંચ ઈન્દ્રિય સુંદર છે. સંસારના ભેગ-ગવીને પછી સંયમની પરણતિ પામજે. હે માતાપિતા.....જે શરીર નાશવંત છે, એક દિવસ બાળીને ખાખ કરવાનું છે, જેની અંતે રાખ જ થવાની છે. તેને રૂ૫ હોય તે શું, ન હોય તે પણ શું ? કુમારની માતા-પિતા પરીક્ષા કરી રહ્યા છે, ત્યારે પ્રભુની વાણું સાંભળ્યા બાદ જે વૈરાગી આત્માને ઉચ્ચતર વૈરાગ્ય પ્રાપ્ત થયેલ છે. તે કુમાર કહે છે તે સાંભળે.
