________________
વક વિનંતી,
આંગળી પર જ આંગણુ
સ્વામી મહારાજા ગોચરી અર્થે પાલાસપુર નગરમાં પધાર્યા. રસ્તામાં અવનવી રમતા રમતા બાળકે પૈકી જ્ઞાની ગુરુ ભગવંતનાં દર્શન પામી પૂછે છે કે હે પ્રભુ તમે કેણ છે? આપને શું જોઈએ છે ? આ કહેનાર હતા. બાલ્યવયવાળા મહાભાગ્યશાળી અતિ મુકતકુમાર.
શ્રી ગૌતમ સ્વામીએ મીઠી મધુર શીતળ ભાષામાં જણાવ્યું કે અમે શ્રમણ છીએ. (ગચીએ) ભિક્ષાથે નીકળ્યા છીએ.
બાળકુમાર . નમરકાર કરવા પૂર્વક વિનંતી કરે છે. પ્ર...પધારે... મુજ આંગણું પવિત્ર કરે.. એમ જણાવી આંગળી પકડીને ચાલ્યા. પિતાના ઘેર આવી ગુરુ મહારાજને કહે છે.. પધારે..પધારે. રાજપુત્ર અતિમુકતકુમારના માતાજી શ્રી દેવી તે ગુરૂ મહારાજના દર્શનથી આનંદવિભેર બની ગયા. ભાવભરી ભકિતથી ગોચરી વહારાવી. ઉલ્લસિત બન્યા. ભવ્યાત્માઓની કેટલી કેવી ઉચ્ચકક્ષાની ભાવના...ગુરુના પગલે પગલે જવાની તીવ્ર તમન્નાના મારથે એ ગુરૂ ભગવંતને પૂછયું કે, હે ગુરૂદેવ.આપ શ્રી કયાં બિરાજમાન છે... ' હે ભાવિક... મારા પરમતારક પરમ ગુરુવર્ય તારક ભગવાન શ્રી વર્ધમાન સ્વામી ઉદ્યાનમાં બિરાજેલા છે. ત્યાં જ પૂજ્યશ્રીની નિશ્રામાં, સેવામાં રહીએ છીએ.
બાલકુમાર–ધીમાસ્વરે કહે છે કે હે સ્વામિન આપશ્રીની સાથે તારક પરમાત્માને વંદન કરવા આવવાની
