________________
વિશદાર્થ સહિત–લેક ૧૯ સાધુસેવા
[ ૮૭ ]
ભાવાર્થ-સાધુસેવા
સઘળા શાસ્ત્રના અભ્યાસ પછી મેં બરાબર નિશ્ચય કર્યો છે કે સજજનોને માન્ય એવી સાધુપુરુષની સેવા સદાને માટે ખરેખર હિતકારિ છે. વિશદા:–
સાધુ ભગવતની સેવા–વૈયાવચ્ચ–એ સમ્યકત્વના ત્રણ લિંગમાં એક લિંગ તરીકે આવે છે. કોઈને પણ સાધુ પુરુષની સેવા કરવી હશે તે વિદ્યા સાધકની જેમ સ્વાર્થ–સુખ સગવડને ત્યાગ કરવો જ પડશે. અપ્રમત્તતા ને અર્પણ ભાવના તે હોવી જ જોઈએ. પિતાનું જતું કરીને પણ બીજાનું કરવાની વૃત્તિ હોય તો સેવા થાય. સેવા કરવા માટે માન ને દુગછાને તે દૂર કરવા જ પડશે. તે જ સેવા થઈ શકશે. સેવા પણ જેવા તેવાની કરવાથી કાંઈ યથાર્થ ફળ નહીં આપે એટલે તે સીધી ન કહેતા સાધુસેવા એમ કહ્યું, સાધુપુરુષ એટલે કંચન કામિનીના ત્યાગી, પંચમહાવ્રતધારી ને સંસારી આત્મા જે સુખ વિભવને મેળવવા માટે કેટકેટલાયે પ્રયત્નો કરે છે તેવા સુખ વૈભવોને તરછોડીને આત્મકલ્યાણના માગે પ્રયાણ કરનારા, નિગ્રંથ મુનિવરે, આવા પવિત્ર પુરુષની કરેલી સેવા તે યથાર્થ ફળવતી બને છે. ખરેખર સેવ્ય–સેવા કરવાગ્ય સાધુ મહારાજ છે. આજકાલ “માનવ સેવા એ પ્રભુ સેવા” એવા વાક્યો સાંભળવા મળે છે પણ તેમાં લાભ કરતાં ગેરલાભ ઘણે છે. અનુકંપા–દયા દુખીની કરાય ને સેવા તે પૂજ્યની કરાય. માનવસેવાને નામે સ્વાર્થ
