________________
[ પર ]
આત્મબોધરસાયનમ સારા પ્રમાણમાં છે તેને ચરાવવા માટે સુભગ નામને એક નકર છે. તે રોજ સવારે ખેતરમાં પશુઓ ચરાવવા જાય અને સાંજ પડતા ઘરે પાછા આવે. આ તેને નિત્ય નિયમ. એકદા સાંજરે પશુઓને જંગલમાં ચરાવી ઘર ભણી પાછો વળતો હતા, ત્યારે રસ્તામાં એક મુનિ મહારાજને કાઉસ્સગમાં ઉભેલા જોયા. બીજે દિવસે સવારે પાછો ખેતરમાં જ હિતે ત્યારે પણ તે મુનિને ત્યાં જ ઉભેલા જોયા. મનમાં તેમની અનુમોદના કરવા લાગ્યા. સુભગ તે મુનિશ્રીની પાસે જઈને બેઠો. થોડીવાર થઈને સૂર્ય ઉદય . મુનિમહારાજ નમે અરિહંતાણું” કહીને આકાશમાર્ગે પ્રયાણ કરી ગયા. આ સાંભળીને સુભગે માન્યું કે આ “નમો અરિહંતાણું” એ આકાશગામી વિદ્યાને મંત્ર લાગે છે, તેમ માની તેને તે પદ યાદ રાખ્યું. એકદિવસે ભગવાનની પાસે સુભગ આ પદનું ધ્યાન ધરતો હતો તે જોઈને તેને શેઠે પૂછ્યું કે “તું આ પદ ક્યાંથી શિખે.” ત્યારે ભદ્રપરિણમી સુભગે કહ્યું
મુનિમહારાજ પાસેથી. ” પછી શેઠે આ નવકાર મંત્ર શિખવાડ્યો. પછીથી રેજ સપૂર્ણ નવકારનું તે ધ્યાન ધરવા લાગ્યા. .
એકદા વર્ષાઋતુમાં મૂશળધાર વરસાદ વરસ્ય. પૃથ્વી ચારેકોર જળબંબાકાર થઈ ગઈ. ઘરે પાછા વળતા રસ્તામાં એક મોટી નદી આવી. તે વખતે સુભગે આ નવકાર ગણીને મોટી નદીમાં પડતું મૂક્યું. તે વેળાએ માથામાં ખીલે વાગવાથી આયુષ્ય પૂર્ણ થતાં તે મરણ પામ્યા અને તે જ અષભદાસ શેઠને ત્યાં સુદર્શન તરીકે ઉત્પન્ન થયે પૂર્વભવના
