________________
વિશદા સહિત–àાક ૨૧ અહિં`સા વ્રત
[ ૧૦૯ ] ધારીને જોયા ટચલી આંગળી જોઇને નિશ્ચય કર્યા કે નક્કી આ પેલેા જ છેકરા છે. ખગિલે માર્યાં નથી લાગતા. નન્દને પૂછ્યુ કે આ છોકરા કચાંથી આવ્યા તેનું વૃત્તાન્ત નન્દે ખરાખર જેવું હતું તેવું કહ્યું. સાંભળીને વિચાયુ કે મુનિનું વચન ખરે જ સત્ય લાગે છે. હવે શું થશે! શેાક કરવાની કાંઈ જરૂર નથી. ઉદ્યમથી ઈષ્ટ સિદ્ધિ થાય છે. એમ વિચારીને સાગર પેાતાના ગામ ભણી ચાલવા લાગ્યા. ત્યારે નન્દે પૂછ્યું કે ‘સ્વામી! આપ આટલા ઉત્સુક કેમ થઈ ગયા ?’ શેઠે કહ્યું કે ‘મને એક કામ સાંભરી આવ્યું તેથી ઘરે જાઉં છું.' નન્દે કહ્યું કે · વાંધેય ન હેાય તે આ છેકરાને મેકલીએ તે કામ કરી આવશે. ’
'
તે સાંભળીને સાગરે એક લેખ દામજ્ઞકને લખી આપ્યા ને જલ્દીથી જવા કહ્યું. લેખ લઇને દામજ્ઞક રાજગૃહે પહેાંચ્યા. નગરની બહાર એક ઉદ્યાન હતું ત્યાં થાક લાગ્યા હૈાવાથી રાકાયા ને નિદ્રાધીન થઈ ગયા. તે સમયે સાગરશેઠની પુત્રી વિષા ત્યાં કામદેવની પૂજા કરવા આવી. તેણે આ કામદેવ જેવા રૂપવાળા યુવાનને જોયા. તેની પાસે પેાતાના પિતાની મુદ્રાવાળા લેખ જોયા. ચાલાકીથી ધીરે રહીને તે લેખ લઈ લીધે ને વાંચવા લાગી. તેમાં લખ્યું હતું કે ke આવનાર ભાઈને કાંઇ પણ વિચાર્યા વગર જેમ બને તેમ જલ્દી વિષ આપી દેજો. હું કુશળ છું. આ વાંચીને થૂકથી આંખના કાજળ વડે વિષ હતું ત્યાં કાનેા વધારી દીધા ને લેખ જ્યાં હતા ત્યાં હળવેથી હતા તેમ મૂકી દીધા ને પેાતાને ઘેર ગઈ. દામન્નક પણ ઉઠીને સાગરને ઘરે ગયા ને તેના પુત્રને
""
