________________
વિશદાર્થ સહિત- ક ૨૧ અહિંસા વ્રત [ ૧૦૫ ] સુખ નથી સાંપડયું. અહિંસાથી દીર્ધાયુષ્ય અને નિરોગી દેહ તે મળે છે જ પણ ઉત્તરોત્તર ઉચ્ચગતિ પ્રાપ્ત થાય છે. છ ખંડના અધિપતિ સુભૂમચક્રવર્તિને સાતમી નારકનાં અતિથિ બનાવનાર હિંસા જ છે. સામાન્ય સ્થિતિમાંથી દામન્નકને; દયા ન કલ્પી શકાય એવી સ્થિતિમાં લઈ ગઈ તે વાત આ પ્રમાણે છે.
ગજપુર નામે નગરમાં સુન દ નામે એક ભદ્ર પરિણામી કુલપુત્ર સેવક રહેતા હતા. તેને જિનદાસ નામનો એક મિત્ર હતો તે બન્નેને પરસ્પર અતિગાઢ મિત્રી હતી. તેઓ નગર બહાર આવેલા ઉદ્યાનમાં હંમેશા ફરવા જતા. એકદા ઉદ્યાનમાં ગયા ત્યારે એક જ્ઞાની આચાર્ય મહારાજ પધાર્યા. બન્ને જણા ત્યાં ગયા ને વંદના કરીને બેઠા. આચાર્ય મહારાજે ઉપદેશ આપે. “માંસ એ અત્યન્ત અપવિત્ર વસ્તુ છે. જે અહિં માંસ ખાય છે તેને નરકમાં પરમાધિએ પિતાનું માંસ ખવડાવે છે. “માંસ ભક્ષણથી માનવીનું મન કૂર ને નિર્દય થઈ જાય છે અને માંસ ખાવાથી મહાહિંસાનું પાપ લાગે છે અને તેના કટુવિપાકે પરલોકમાં ભેગવવા પડે છે. માટે માંસ ખાવું ન જોઈએ.” ઉપદેશ સાંભળીને સરળ મનના સુનન્દ કદી પણ માંસ નહિં ખાવાને નિયમ લીધો. જગત્ માત્રના જીવને દુઃખ અપ્રિય ને સુખ પ્રિય લાગે છે. મારો આત્મા છે એ જ આત્મા જગના જીવ માત્રનો છે. મને દુઃખ નથી ગમતું તે બીજાને કયાંથી ગમે. આવા વિચાર ને વિવેકથી તે કદી પણ કોઈપણ જીવની હિંસા કરતે નહિં.
