________________
૧૬૬
દુનિયાને શ્રાપરૂપ થઈ અનેક અજ્ઞાની જનોને ઉન્માર્ગે ચઢાવી. દુઃખભાગી કરે છે.
૪૭. અથિર રૂપ જાણે સંસાર–સંસાર, સંસારની. માયા, સંસારનું સુખ માત્ર અથિર-અશાશ્વત છે, ક્ષણમાં એક ગતિમાં તે ક્ષણમાં બીજી ગતિમાં કર્મવશ જીવ ભટક્યા જ કરે છે. નાઘેલા સાંઢની જેમ જીવને કર્મ જ્યાં ખેંચી જાય ત્યાં જવું જ પડે, તેમાં તેનું કંઈ ચાલે નહિ. એટલે કે કર્મવશ જીને સંસારમાં અનિયત વાસ છે, તેમાં પણ જેવી મતિ તેવી ગતિ એ શાસ્ત્રવચનને અનુસારે સારી મતિથી શુભ કરણી કરનારની શુભ ગતિ–દેવ મનુષ્ય રૂપ થાય છે અને મૂડી મતિથી અશુભ કરણ કરનારની માઠી ગતિ-નરક તિર્યંચરૂપ થાય છે. પણ જ્યાંસુધી તેના મૂળ રૂપ રાગ દ્વેષ મહાદિક સમૂળગા ક્ષય પામ્યા નથી ત્યાંસુધી સંસારપરિભ્રમણ કરવું જ પડે છે, અને ત્યાં સુધી વિકારને વશ થઈ સંસારની માયામાં મુંઝાય. અને પરિણામે અતિ દુઃખદાયી એવા કલ્પિત ક્ષણિક સુખમાં સુખબુદ્ધિ રાખી મધુબિંદુના દષ્ટાંતે તેમાં મુંઝાઈ મરે ! આવી રીતે મેહવશ વિષયવાસનાના જોરથી એક ભવમાંથી બીજા ભવમાં અને બીજામાંથી ત્રીજા ભવમાં એમ ભવપરંપરા કરી પિતાનીજ ગંભીર ભૂલથી ભવચક્રમાં ભમ્યા જ કરે છે.
૪૮. થિર એક જિન ધર્મ હિતકાર–આ અસ્થિર સંસારમાં જે કંઈ પણ સ્થિર, સાર અને હિતકર વસ્તુ પ્રાપ્ત થઈ શકતી હોય તે તે જિનેશ્વર ભગવાને ભાખેલે ધર્મજ છે. મતલબ કે દરેક આત્મદ્રવ્યમાં જાતિવંત રત્નની તિની જેમ સત્તાગત વ્યાપી રહેલે શુદ્ધ સનાતન જ્ઞાન દર્શન ચારિત્રાદિક
