________________
૧૫૮ કેવળ આપમતિથી સ્વચ્છેદપણે ફરનાર યતિઓ તે જગતને કેવળ શ્રાપ રૂપજ છે.
૩૬ સમતા રસ સાયર સે સંતરાગ દ્વેષ અને મહજન્ય મમતાદિક વિકારેને તજી જે સદા સમતા રસમાં ઝીલ્યા કરે છે તે જ ખરેખર સંત પુરૂષે છે. એવા સમતાવંત સાધુએ ખરેખર વિશ્વવંદ્ય છે. દુનિયામાં એવી કઈ વસ્તુ નથી કે જેની તેમને ઉપમા આપી શકાય. તેથી તેવા સમતા સેવી સંત સાધુજને ઉપમાનીત કહેવાય છે. જ્ઞાનસારમાં કહ્યું છે કે “ જેમને સમતારસ સ્વયંભૂ રમણ સમુદ્રની સાથે સ્પર્ધા કરે છે અને નિરંતર વૃદ્ધિ પામતે જાય છે એવા મુનીશ્વરેને જેની સાથે સરખાવી શકાય એવી કોઈ ઉપમા આ ચરાચર જગતમાં જણુંતીજ નથી.” તેમ છતાં ચંદ્ર, સૂર્ય, સાયર, ભારંડ પ્રમુખની જે ઉપમા આપવામાં આવે છે તે એકદેશીય સમજવી.
૩૭ તજત માન તે પુરૂષ મહંત–જે માન માનવીએમાં સામાન્ય નિયમ મુજબ જોવામાં આવે છે, અને જેના યોગે જેને બહુધા જોખમમાં ઉતરવું પડે છે, તેમજ જેથી પરિણામે નરકાદિક દુર્ગતિમાં પણ જવું પડે છે. તે દુઃખદાયી માન–અભિમાનને તજે તે હેટા મહંત પુરૂષ છે. અભિમાન તજવાને ઉપાય નમ્રતાજ છે. જ્યાં સુધી આપણે પૂર્ણતા પામ્યા નથી, ત્યાંસુધી અભિમાન કેમ કરી શકાય ? તેમજ પૂર્ણતાને પામેલાને અભિમાન કરવાની શી જરૂર હોય? મતલબ કે પૂર્ણ કે અપૂર ર્ણને અભિમાન કરવાને અવકાશજ રહેતું નથી. તેમાં પણ જે તત્વથી પૂર્ણતા પામેલા છે તે તે કદાપિ પણ અભિમાન કરતાજ નથી, એટલું જ નહિ પણ અભિમાન તજીને નમ્રતા ગુણને સેવ
