________________
૧૪૦
ની યોગ્યતાનુસાર હિત ઉપદેશ દેવામાં ત પર રહે એવા સુસાધુ નિગ્રંથ પુરૂષે ગુરૂપદને લાયક છે.
૪ ઉદાસીનતા સુખ જગમાંહી–જગતમાં જેની વિધ વિધ કર્મ અનુસાર જે વિચિત્રતા પ્રતીત થાય છે, તેમાં મુંઝાઈ નહિ જતાં જ્ઞાનદષ્ટિવડે તેથી નિરાળવા રહી સ્વ સ્વરૂપમાં સ્થિતિ કરવી એટલે નિજ કર્તવ્યરૂપ ચારિત્રમાં રમણતા કરવી એમાંજ ખરૂં સુખ સમાયેલું છે. દુનિયામાં દશ્ય થતી બેટી માયિક વસ્તુઓમાં કતૃત્વ અભિમાન કરી તેમાં મુંઝાઈ જનારા જને તેવા સુખથી બનશીબ જ રહે છે.
૫ જન્મ મરણ સમ દુઃખ કેઈ નહી--મહાદુર્ગધમય સંડાસમાં કોઈને પરાણે બેસારી રાખતાં અથવા કેઈને અન્યાયથી કેદખાનામાં પુરી રાખતાં જે દુઃખ થાય તેથી બેસુમાર દુઃખ જીવને ગર્ભવાસમાં થાય છે, કેમકે ગર્ભવાસમાં જીવને મહા દુર્ગધી અને પરતંત્રતાને પુરતો ખ્યાલ હરહમેશ આવ્યા કરે છે. તેથી તે મૂછિતપ્રાય અવસ્થા ભગવે છે. સંડાસમાંથી તે માણસ જેરથી પણ નાસી જઈ શકે છે, અને કેદખાનામાંથી પણ કોઈની અનુકંપાવડે છુટી શકે છે, અથવા દુઃખને કમી કરી શકે છે, તેવું ગર્ભવાસમાં નથી, એટલું જ નહિ પણ તેમાં અતિ ઘણી દુર્ગધી અને પરતંત્રતાને પુરતે અનુભવ કરે પડે છે. તેવા ગર્ભવાસના દુઃખ કરતાં પણ માતાની નિદ્વારા બહાર નીકમળતાં જન્મસમયે જીવને ભારે દુઃખ થાય છે. તે વખતનું દુઃખ ખરેખર કમકમાટી ઉપજાવે એવું છે. એથી પણ અનંતું દુઃખ જીવને મરણ સમયે પ્રતીત થાય છે. આ વાતની કંઈક ઝાંખી અન્ય જીવેને તે તે સમયે અનુભવવાં પડતાં દુઃખ નજરોનજર
