________________
૧૦૨
विरचय विनय विवेचितज्ञानं । શાંતનુધાતવાન હૈ । અનુ॰ || ૮ | इति श्री शांतसुधारसगेय काव्ये माध्यस्थ्य भावना विभावनो नाम षोडशः प्रकाशः આદાસિન્ય ભાવના અટક
૧, હું આત્મન્ ! તુ· આદાસિન્ય રૂપ ઉદાર અચળ સુખ અનુભવ ! કેમકે તે આગમ સિદ્ધાન્તના સારરૂપ મેક્ષ સાથે મેળવી આપનાર અને વાંછિત ફળ આપવા કલ્પવૃક્ષ સમાન છે.
૨, પર પુદ્ગલિક ચિંતા જાળના તુ ત્યાગ કર ! અને નિજ અવિકાર આત્મસ્વરૂપનું ચિંતન કર! કોઇ મુખથી (મેટી) વાતા કરે છે પણ કેરડાજ મેળવે છે ત્યારે બીજા પુરૂષાથી જના સહકાર-આમ્ર મેળવે છે. મતલબ કે કેટલાક વાત કરીને વિરમે છે, પણ કંઈ જીવ જેવું કાર્ય કરતા નથી ત્યારે બીજા મહત્ત્વનું કાર્ય કરી દેખાડે છે.
૩, જે કાઈ હિત ઉપદેશને સહન ન કરી શકે (દુધ્રુવથી હિત ઉપદેશ ન રૂચે ) તેની ઉપર તું કૈપ કરીશ નહિ. નકામો કોઇ ઉપર કાપ કરીને તું શા માટે પેાતાના સ્વાભાવિક સુખના લાપ કરે છે?
૪, કેટલાક જડમતિ-જના શાસ્ત્રના અનાદર કરી શાસ્ત્ર વિરૂદ્ધ ભાષણ કરે છે તે મૂઢ જના નિર્મળ નીર તજી લઘુ નીત (મૂત્ર) નુંજ પાન કરે છે એમાં આપણે શુ કરીયે ? તેમાં તેમના નસીબનાજ દોષ છે.
