________________
सत्तसु नरयमहीसु, वजानलदाह-सीयवियणासु। वसियो अणंतखुत्ता, विलबन्तो करूणसहिं ॥८५॥ सं. छाया-सप्तसु नरकमहीषु, वज्राऽनलदाह-शीतवेदनासु ।
उपितोऽनन्तकृत्वा, विलपन करुणशब्दैः ॥८५॥
(ગુ. ભા.) હે જીવ! તું સાતે નારકીઓમાં કરણ ઉપજાવે એવા હૃદયભેદક શબ્દો વડે વિલાપ કરતો અનંતીવાર વચ્ચે, કે જે નારકીઓમાં વજાસમાન અતિશય આકરા અગ્નિની અને શીતની અસહ્ય વેદનાએ તારે ભોગવવી પડી ! હવે તેથી ત્રાસ પામી ફરીથી ત્યાં જવું ન પડે માટે ઘર્મકૃત્યમાં સાવધાન થા. ૮૫. पिय-माय-सयणरहिओ, दुरंतवाहिहिं पीडिओ बहुसा। मणुअभवे निस्सारे, विलाविओ किं न तं सरसि ॥८६॥ सं. छाया-माता-पितृ-स्त्रजनरहितो, दुरन्तव्याधिमिः पीडितो बहुशः। मनुजभवे निस्सारे, विलापितः किं नतं स्मरसि?॥८६॥
(ગુ. ભા.) હે ચેતન! માતા પિતા અને સગાં સંબંધીઓથી વિયોગ પામેલા તને અસાધ્ય વ્યાધિ
એ ઘણેજ પીડિત કરી આ અસાર એવા મનુષ્યભવમાં બહુ બહુ વિલાપ કરાવ્યા, આ વાતને તું કેમ વિસરી જાય છે? ૮૬.
