________________
[૧૩] बहुयोनिनिवासिभिः न च ते त्राणं च शरणं च ॥१९॥
(ગુ. મા.) હે જીવ! સંસારમાં રહેલા અને ચોરાશી લાખ યોનિમાં નિવાસ કરતા એવા માતા પિતા અને બધુઓ વડે આ ચિદ રાજલોક ભર્યો છે, પણ તે કઈ તારું રક્ષણ કરવાને સમર્થ નથી, તેમ શરણ રાખવાને પણ સમર્થ નથી! માટે રક્ષણ કરવાને સમર્થ એવા જિનધર્મનું શરણ લે કે જેથી આધિ વ્યાધિ અને ઉપાધિરૂપ દુ:ખથી પરિપૂર્ણ એવા આ સંસારથી મુક્ત થઈ શકે. ૧૯. जीवो वाहिविलत्ता, सफरो इव निजले तडफडई। सयलो विजणो पिच्छइ,कासकोवेअगाविगमे?॥२०॥ सं. छाया-जीवो व्याधिविलुप्तः शफर इव निर्जले तडफडयति । __ सकलोऽपि जनः प्रेक्षते कः शक्तो वेदनाविगमे ? ॥२०॥
(ગુ. ભા.) જ્યારે આ જીવ વ્યાધિથી ગ્રસ્ત થઈ જલ વિનાના માછલાની જેમ તડફડે છે-ટળવળે છે, હાય! એય! કરે છે, તે વખતે પાસે બેઠેલા સગાં સંબંધીઓ અસહ્ય દુખ દેખે છે છતાં તેમાંનું કાણુ વેદના દુર કરવાને સમર્થ થાય છે? અર્થાત્ કોઈ કાંઈ પણ વેદના નિવારવાને શકિતમાનું થતું નથી, પણ છેવટે અંત સમયે ધર્મનું શરણ બતાવે છે. માટે હે પ્રાણી ! પરિણામે ધર્મનું શરણ તે કરવું જ પડે છે,
