________________
सं. छाया-सा नास्ति कला तन्नास्त्यौषधं तन्नास्ति किमपि विज्ञानम् । येन धार्यते कायः खाद्यमानः कालसर्पण ॥७॥
(ગુ. ભા.) હે ભવ્યજીવો! કાળરૂપી સર્ષે ખાવા માંડેલી દેહનું જેણે કરી રક્ષણ કરીએ એવી કઈ બહેતર કળામાંની કળા દેખાતી નથી, એવું કંઈ ઓસડ દષ્ટિગોચર થતું નથી, તેમ એવું કઈ વિજ્ઞાન હસ્તી ધરાવતું નથી–બીજા સર્વ જાતિનાં વિષ ઉતરે પણ ડસેલા કાળરૂપી સપનું વિષ ઉતરે નહીં. મહાસમર્થ પુરોનાં વા જેવાં શરીરને પણ કાળરૂપ સપ ગળી ગયો છે, તો પછી આપણા જેવાની કાચી કાયાનો શો ભરોંસે? માટે વિલમ્બ રહિત ઘર્મકૃત્ય કરી લ્યો. ૭. दीहरफणिंदनाले, महियरकेसर दिसामहदलिल्ले । ओ ! पीयइ कालभमरो, जणमयरंदं पुहविपउमे॥८॥ सं. छाया-दीर्घफणीन्द्रनाले महीधरकेसरे दिशामहादले । ओ! (पश्चात्तापः) पिबति कालभ्रमरो जनमकरन्दं पृथ्वीप ॥८॥
(ગુ. મા.) ઘણી ખેદની વાત છે કે-જેનું શેષનાગરૂપ મેટું નાળચું છે, જેના પર્વતારૂપી કેસરા છે, જેના દસ દિશારૂપ વિશાળ પર્ણો છે એવા આ પૃથ્વીરૂપ કમળમાં, કાળરૂપ ભ્રમર, મનુષ્યરૂપ-સમગ્ર લોકપિ રસને પીવે છે! ભમરો કમળમાંથી એવી રીતે
