________________
॥४
॥
ओ व्व--धवलकमले कयनिवासो. ॥ १५६ ॥ सवणा सहंति एई नयणसरिपवहपखलणकुसला, नमुहाधणुणो अंते-चम्महवाहस्स पास व्व. ॥ १५७ ॥ अञ्चो जं जं दीस--अवयवरूवं श्मा देहमि, तं तं मणणिव्वुश्कारि--होइ सुरतरखयाए व्व. ॥ १५ ॥ दिदि तीए अट्रिओ य दिलं च आसणं तत्तो, पुठा सा तेण तुमं --का सुंदरी एत्थ परिवससि. ॥ १५ए सज्झसरुज्झंतगलाइ तीइ परिजंपियं महानाग, गरुओ नह वुत्तंतो-न तरामि सयं परिकहे. ॥ १६० ॥ ता कहसु तुमं नियमेव वश्चरं की तुम इह कहवा, गंतु पयो होसि--सोज मेवं तो कुमरो,-- ॥१६१॥तीसे कलकोइलकोमलाइ अइनिळणनणणकुसनाए, वाणीइ रंजियमणो-जहदियं कहि माढत्तो.॥१६॥पंचालसामिणो बंजराईणो सुयणु बंनदत्तो हं,-पुत्तो कऊव किनारापर धनुष्य जेवी चमरो को देखाय छे ? १५५ एणीना गौर मुखमां स्वजावे लाल होउ धोळा कमळमां रहेनराता नत्पाना गुच्छा माफक लागे . १५६ एणीना कानो अांखरूप नदीना प्रवाहने अटकाववाभां समर्थ होइनकुटीरूप धनुषवाळा मन्मथ पारधीना जाणे फांसा होय तेवा लागे . १५७ खरेखर एणीना शरीरमा जे जे अवयव देखाय छे ते ते कल्पवानी माफक मनने आनंदकारी छे. १५७ ते कन्या पण कुमारने आवतो जोइ उनी या अने तेणीए तेने आसन आप्यु. बाद कुमारे तेणीने पूछयु के, हे सुंदरी ! तुं कोण छे अने हां केम रहे। छ ? १५त्यारे नययी गर्छ रुंधातां तेणी बोली के, हे महानाग ! मारो वृत्तांत एटयो मोटो जे के ते हुं पोते । कही शकुंतेम नयी.१६८माटे तमेज पोतानो व्यतिकर कहो के तमे कोण जो अने हां केम आवेला डो? ते सांजळीने कुमार 7 ते कोयाना माफक कोमळ स्वस्यी चतुराश्यी बोलती कन्यानी वाणीथी खुश थइने खरी वात कहेवा लाग्यो १६१-१६५
श्री उपदेशपद.
