________________
॥३पए
ण पढिहिसि सुहेण, सव्वंपि दिध्विायं-पढिया य कमेण दसपुवा. ॥ १०६ ॥ वत्यूहिं दोहिं ऊणा-सथूवनदा गुरू विहरमाणा; पत्ता पामलिपुत्तं-ठिया य बाहिं तज्ज्काणे. ॥ १०७ ॥ जक्खाश्यान सत्तवि-लश्णीओ थूबलदसाहुस्स, गुरुणो जे
जस्सय–समागया वंदणनिमित्तं. ॥१७॥ वंदिय गुरूं कहिं सो-जिज्जो पुलिओगुरू नणइ, देवलियाइ इमाए-गुणमाणो चि पहिठो. ॥१०९॥ आयंतीओ दठूण ताज इड्ढी देसण निमित्तं, सीहागारो जाओ-सो तं ताओ नियश्चित्ता॥ ११० ॥ नझान गुरुसयासे-लणंति सीहेण खश्यगो नंते, नाया, गुरुणा जणियान थूवनदो न सो सीहो. ॥ १११ ॥ पडियागया य वंदिय चिया तो पुलिया कुस
बवत्तं, कहियं जह पव्वश्ओ सिरिओ पव्वोववासेणं. ॥ ११ ॥ काराविएण अम्हेतो त्यारे गुरुए तेने पूछ्यु के–१०३ तुं थाकतो तो नथीने ? स्यूळनद्रे कह्यु के हे जगवन् मने कोइ थकवनार नथी. त्यारे । गुरुए कह्यु क थोमो वखत सबुरी राख तो पछी तने आखो दिवस वाचना आपीश. १०४ स्थूलनद्रे पूछयु के जगवन हुँ एमांयी केटचं शीखी रह्यो बुं ? गुरुए कह्यु के तुं हजु अत्यासी सूत्र शीख्यो डे एटले सरसव जेटलु थयु के अने हनी । मेरु जेटबुं बाकी छे. १०५ छतां एटटुं शीखतां जे तते वखत लाग्यो उ तेनां करतां योमा वखतमांज तुते सघळो दृष्टिवाद सुखे शीखी रहीश. बाद तेणे अनुक्रमे बे वस्तुळणा दश पूर्व जणी लीधा. एवामां तेने साथे लइ तेना गुरु १ विहरता विहरता पाटलिपुत्रमा आवी बाहेरेना उद्यानमा उता. १०६-१०७ त्यारे स्थूलजद्रमुनिनी यदा वगेरे सात बेनो ते गुरु तथा ते मोटा नाइने वांदवा माटे त्यां प्रावी. १०७ तेओए गुरुने वांदीने पूछयु के अमारो मोटो लाइ क्या ने ? गुरुए कबुं के पेत्री देव कुलिका ( देवकी ) मां आनंदित मने सूत्रपाठ गणतो थको रहेलो छे. १०७ हवे पोतानी
श्री उपदेशपद.
