________________
।। ३५७॥
ढा-समागया वंदिलं नुवणनाहं, अवरोहकालसमए-अजाओविहु समग्गाओ. ॥ ११४ ॥ नायनियट्टणसमया-सेसज्जाओ समागया वसहिं, अजा मिगावई पुणनजोयपवंचिया संती-॥ ११५ ॥ तत्थेव गिया जा चंदसूरदसण महाइवेगेण, पत्तेसु दूरदेसंतरंमि जायं महातिमिरं. ॥ ११६ ॥ तो सा किंचि विवरखा-जा जाइ नवस्सयंमि ता विहिया, आवस्सयकिरिया साहुणीहिं नणियाय गुरुणीए. ॥ ११७ ॥ अकलंककुनपसूया-जगसिरमणिणा जिणेण दिलवया, एयारिसं तमज-रय णिविहारं कह पवन्ना ? ॥ ११ ॥ तो सा पायनिवमिया-पवत्तिणीए खमाविलं बग्गा, एसो ममावराहो-मरिसिज्जउ नपुण काहामि. ॥ ११९ ॥एमा महाणुना
वा–पवत्तिणी सयवनोयनमणिज्जां, कह मज्ज पमाएणं-एवमसंतोष माणीया. वीजी आठ राणीओ पण तेज वखते प्रव्रज्या लेती थइ. १११ पठी ते सवर साधुए ते पदीयां जश्ने बीजा चारसे नवाणुं चोरोने पण प्रतिबोध्या. आणीमेर मृगावती आर्याने नगवाने चंदनवाळाने सोंपी. त्यां ते रुकी रीते सामाचारी शीखी हुशियार थइ. हवे एक अन्य विहारना समये सूर्यचंद्र पोताना मूळविमानमांज आरूढ थइने वरांठे जमवानने वांदवा आव्या. अने सघळी आयाओ पण ते वखते वांदवा आवी हती. ( ११५–११३–११४ ) त्यां बीजी सघळी आर्या त्यांची पाग वळवानो वखत थयो जाणीने पोतानी वसतिमां आवी पहोंची, पण मृगावती आर्या अजवाळाथी बेतराइने ज्यां लगी सूर्यचंद्र देखाता रह्या त्यां लगी त्यांज अटकी रही. एवामां सूर्यचंद्र अति वेगे लांबा प्रदेशमां नीकळी गया एटले घोर अंधारूं थइ रह्यं. (११५-११६) त्यारे ते जरा विलखी थाने जेवी उपाश्रयमां पहोंच। के त्यां बीजी साध्वीओए आवश्यकनी क्रिया करी लीधी हती अने तेनी गुरुणीए तेने उपको दीधो के–११७ हे आर्या, तुं कलं
श्री उपदेशपद.
