________________
॥ २८ ॥
-
मि, नेमित्तिएण पुव्वं -- नणिय मिाँ जो घरे एही. – ॥ ७२ ॥ पट्टाच्छाश्यवत्थो - चित्र जोयां करिस्सर य, एयाए बाळाए - बरोस होही न उण अन्नो. ॥ ७३ ॥ तो तंमिचेव दिवसे - पाणिग्रहणं करेइ सो कुमरो, तक्खणमेव विग्गोपरोप्परं निब्ज हो. ॥७४॥ तुच्छी हूओ जणगाइएस चिरपरिचिएसुवि जोसु, पमि - बंधी तीए जं-- नति कुसला श्येरिसगं ॥ ७५ ॥ बालत्तणं मि पिइ माइनाइसहियायो पो हो, आरुढजोव्वाणं - जुवईण पिओ पियो एगो ॥ ७६ ॥ नीया रयणी - साती सद्धिं सको गयाए, अन्नजबुत्तणय - सव्वंग पप्पांती ॥७७॥ बीयदिणे वरधणुणा--नपिओ गंतव्वंमत्थि ते दूरं, कहियो बंधुमईए - सन्नावो नियादोवि ॥ ७८ ॥ गामंतरंभि पत्ता- - अदूरपमि वरधणू तत्य, सलिलनिमित्त त्यारे विकसित नेत्रवाळा घरधणीए कयुं के हे! स्वामि, तमे सांजळ अमोन पूर्व एक नैमित्तके कहें छे, जे या धरमां आ वशे, जेनी छाती पकाना पाटायी ढांकेली हशे अने चित्रसहित होइ जमशे ते या बाळानो वर थशे' बीजो नहि याय७२–७३ तेथी तेज दीवसे कुमारे तेनुं पाणी ग्रहण कर्यु. अन तरतज तेमनो परसपर गाढ स्नेह बधायो. ७४ वाळानो चिरपरिचित जनकादिक जनमां प्रतिबंध ओछो पड्यो, जे माटे चतुरजनो आ रीत कहेछ:- ७५ स्त्रीओने नानपणमां पिता जाइ तथा सखियो प्रिय होय छे, पण ज्यारे तेप्रो यौवन पामे छे त्यारे तेमने एकलो तीरज प्रिय होयछे. ७६ त्यां कुमारे ते रात ते उत्सुकमनवाळी बाळासाथे पसार करी, पण तेणीए शरमाळपणाथी पोतानुं सर्वाग हि. 99 बजे दिने वरधनुए कुमारने कछु के तारे हजु दूर चालवानुं छे. तेथे । बंधुमतीने खरी हकीकत कहीने ते वे जण त्यांथी चालता थया. ७० तेप्रो घणुं लांबुं चाली बीजे गामे याव्या. त्यां वरधनु पाणी लेवा
श्री उपदेशपद.
