________________
॥११॥86
धमाणं खु नराणं-कुम्मासा हुँति साहुपारणाए,श्य नण मूत्रदेवो-जा परितुहो तो गयणे-॥६१ ॥ मुणिनत्तदेवयाए-मग्ग वरं पत्नणिो वरे तओ, गणियं च देवदत्तं-दंतिसहस्सं च रज्जं च-॥ ६२ ॥ कुम्मासेहिं अवसेसएदि विहियं च लोयणं तेण, अमयमयनोयणेण व-बाढं संपावित्रो तित्तिं. ॥ ६३ ॥ वेन्नायमवरनयरं-पोसकालंमि पावित्रो तत्थ, देसियसहाइ सुत्तो-पत्नायसमयंमि पासेइ.-॥ ६८ ॥ पमिपुन्नचंदममत-मइधवलपहापहासियदिसोहं, पिजंत मप्पणा देसिओवि तं पेन्चए अन्नो. ॥ ६५ ॥ पडिबुद्धा ते जुगवं-हस्रबोझं नटिओ तो कालं, अश्मंदत्लागधेयोतेसिं सो देसियाण पुरो--॥ ६६ ॥ जा पन्नवेश सुविणयफलं च पुलेश् ताव एक्कण,
घयगुलसमग्गममयवानो तुज्क त्ति वाहरियं. ॥ ६७ ॥ पत्तो य बीयदिवसे-गजंसाधुना पारणामां अमदो पण जाग्याशाळी जनोज दइ शके ले. एवामां आकाशमा रहेन मुनिजक्त देवी बोली के हे मूत्रदेव, वर मांग. ते सांजळी तेणे देवदत्ता गणिका, हजार हाथी, अने राज्य माग्यु. ६१-६२ हवे बाकी बचेना अमदोथी तेणे नोजन कयु, अने जाणे तेणे अमृतनुं जोजन कयु होय तेम ते तृप्ति पाम्यो. ६३ ते सांजना वखते वेणातट नगरमां आव्यो एटने देशिक सना अर्थात वटेमाणुओनी धर्मशालामां सूतो. हवे प्रजातना समये तेणे अतिशय धोळी प्रजायी दिशाओने प्रकाशती करतो पूर्ण चंद्र पोते पी गयो होय एम स्वप्नामां जोयु, अने बीजा एक वटेमाणुए पण तेमज जोयु. ६४-६५ तेश्रो वे समकाळे जागी उठया. तेवामां अतिमंद लाग्यवाळो वटमा वीजा वटेपाणुओना
आगळ गमव करवा मांझीने ते वात कहेवा लाग्यो अने ते स्वप्ननुं शुं फळ थशे ते पुग्वा लाग्यो एटने एक जणे का के तने घी गोळ वाळो लामु मळशे. ६६-६७ बाद बीजा दिवशे कोइ घरपर छाजु नखातां तेना धणीए आपेलो ते
श्री उपदेशपद.
