________________
॥१७॥ ओजेण तेण सो तीए, आणीयो बहुमाणस्स-गोयरं दावियसिणेहो. ॥ ११ ॥
वरचित्ततित्तिकलिए-निम्मलमणिभूमिए सनबोचे, पऊलियरयणदीवयपहागनत्यियतिमिरपूरे.-॥ १२ ॥ कयनब्जमसिंगारो-पोससमए य वासनवणे सो, पत्तो पमिवालो-आसणाइदाणेण सो तीए. ॥ १३ ॥ एवं तेण समं सा-गमेइ कालं विसासनोगपरा, पर मच्चत्तसिणेहा-णिञ्चंचिय मूत्रदेवंमि. ॥ १४ ॥ अकालएण एसा-न पवेस तं नियंमि गेहंमि, खिजेइ किंचि चित्ते–णायो जणणी तन्नावो. ॥ १५ ॥ नणिया पुत्ति पवेससु--जो रुचर तुज्क भूरसि किमेवं ? समए पवेसिनो सो, नणिओ अक्का तो एवं. ॥ १६ ॥
नारी टोवायी तेणी तेने स्नेह बताव्या साथ मान आपवा लागी. ११ बाद ते सांजे प्रदोषना वखते फक्कर Pाठमाठ सजी सरस चित्रामणवाळा, निर्मळ काचयी जमेना नीयतळबाळा, चंदरवायी सजेना, अने काचना जाज्वळा
मान दीवानी प्रनाथी अंधाराने दूर राखता वास नुवनमां आवी पहोंच्या, एटट्ने देवदत्ताए तेने आसन वगेरे आपीने
आदर आप्यो. १५-१३ आ रीते ते तेना साये खुब मोज विनास करती काळलेप करवा लागी, बतां तेणी दिलमा हमेशां मूळदेवपरज स्नेह राखती. १४ पण अकाना नयथी तेणी तेने घरमां आववा देती न हती, तेथी दिलमा काश्क दिलगीर रहेती ते वात तेनी माए जाण। बीधी. १५ त्यारे ते अक्का बोली के हे पुत्रि, तने जे रुचे तेने आववा दे, शामाटे आम दिखगार रहे जे ? आ परथी तेणीए अवसरे मुलदेवने आववा दीधो. हवे मूळदेवने अक्का आ रीते कहेवा मागी. १६
श्री नंपदेशपद.
-
