________________
॥१०॥
-अश्गहिरे तमि सागरजलंमि, सव्वोवि रयणरासी-दिसोदिसिं विप्पलो य.॥ ४॥ सोविय समुद्ददत्तो-पाविय फनगं कहिंचि तीरंमि, बग्गो विसन्नचित्तो-खारजनाकीणव्वंगो. ॥ ५॥ पारद्धं रयणाणं-गवेसणं तेण पनणदेहेण, जह तस्स
रयणनिवहो-लहो, तह एत्य मणुयत्तं. ॥ ६ ॥ (इति) 2 अतिनमा पाणीमा डुब्युं. अने तमाम रत्नो चारे बाजु विखराइ गया. ४ हवे ते समुद्रदत्त कोइक रीते पाटियु मेळवी
किनारे आव्यो. पण तेनु मम दिशगीरीमा गरकाव थयुं अने खाग पाणीयी शरीर पण समी पम्यु. ५ बाद ते शरीरे र
वीक थइ रह्यो त्यारे तेणे रस्नोनी शोध करवा मांझी. हवे जेम तेने ते रत्नो मळवा पुर्बन , तेम इहां मनुष्य जन्म १ उर्खन . ६
अक्षरार्थ : __ रयणे त्ति छारपरामर्शः-जिन्नपोतस्य समुदत्तवणिज इतिविशेषः, तेषां रत्नछीपोपात्तानां (रत्नानां) नाशः समुप्रमध्ये नूतु, ततस्तेन वणिजा अन्वेषणे रत्नानां प्रारब्धे यादृशो रत्नबानो, जाणतं पूर्वमुनिनिस्तानसमं, खु रेवार्थ:-ततस्तवाजतुल्यमेव मनुजत्वं प्रस्तुतमिति.
हवे संग्रहगाथानो अतरार्थ कहीये छीये. - फुटेन वहाणवाला समुद्रदत्त वाणियाना ते एट्ले रत्न छीपथी सीधेला रत्नोनो समुद्रमा नाश थयो तेथी ते वाणीयाए तेनी शोध करवा मांझी, तेमा जेम तेने रस्नबान थवानो पुर्खन थे, तेम पूर्व मुनिओए तेनाज सर मनुष्य जन्म कहे छे.
श्री उपदेशपद.
