Tattva Tarangini Anuwad

SR No.: 022156
Original Sutra Author: N/A
Author: Dharmsagar
Publisher: Shasankantakoddharak Gyanmandir
Publication Year: 1963
Total Pages: 318
Language: Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Devnagari & Book_Gujarati
File Size: 35 MB

Page 17

[૧૪] ગ્રંથકારશ્રીના સમયે પણ ચાલુ આચરણા જ હોવાનું પ્રમાણ
આ ગ્રંથરત્નને વિષે એ પ્રકારે ખરતરાદિ સાથેના જ તિથિવાદાદિ સિવાય શ્રીમત્તાગચ્છીય તિથિવાદાદિની તે ગંધ સરખીયે નહિ હોવાથી આ ગ્રન્થરત્નનું આમૂલચૂલ પરિશીલન કરી જનાર કેઈપણ મધ્યસ્થ વિદ્વાનને કબૂલ કરવું પડે તેમ છે કે “આ પૂજ્ય ગ્રંથકારમહર્ષિના સમયે પણ આપણે શ્રીમત્તપાગચ્છમાં વિરાજતા તે વખતના સમસ્ત પૂ. ધુરંધર, પર્વતિથિની આરાધના બાબતમાં તે આપણી વર્તમાન પ્રાચીન આચરણ મુજબ ટિપ્પણની તિથિઓ ઉપરથી આરાધનાને યોગ્ય ૬૦ ઘડીની આરાધ્ય જેનીતિથિ બનાવીને જ પ્રવર્તતા હતા.”આ વાત ‘મિઢિગ વછરે કરણ બિમારો.” એ આગમવચનથી, સંવત ૧૫૮૭ના શ્રી આનંદવિમલસૂરીશ્વરજી મ.ના પટ્ટકથી અને શ્રી વિજયહીરસૂરીશ્વરજીમના “થોશી જતુ. જિય' પાઠ વગેરેથી પણ સાબીત છે.
એટલું જ નહિ, પરંતુ આ ગ્રન્થકારમહર્ષિની હયાતિ બાદ તેર વરસે એટલે કે-સંવત ૧૬૬૫ વર્ષે ખરતરગચ્છીય શ્રી ગુણવિનયે રચેલ “ઉત્સુત્રખંડન” ગ્રંથમાંનું “વૃત્તી પતિ હિરે જ વિમ? "=બે પૂનમ-અમાસ વખતે પહેલી પૂનમ-અમાસે પાક્ષિક કરે છે, એ શું?” એ તપાગચ્છની આચરણ અંગે તપાગચ્છીને ખરતરે જણાવેલું આક્ષેપક વાક્ય પણ પૂરવાર કરી આપે છે કે–તે સમયે પણ તેવા પ્રસંગે શ્રી તપાગચ્છમાં આપણું વર્તમાન બે તેરસવાળી આચરણ જ અવિચ્છિન્નપણે પ્રવર્તતી હતી. 1 નવે તિથિમત અને તેની આચરણા તો સંઘવંચના જ છે.
આ દરેક સ્પષ્ટીકરણ પ્રતિ બારીક લક્ષ્ય આપીને આ ગ્રન્થનું મનન કરવા પૂર્વક પરિશીલન કરવાથી સુજ્ઞ વાચકને સ્પષ્ટતયા ખ્યાલમાં આવશે કે- “આ ભવ્યતર ગ્રંથમાં તપાગચ્છીય તિથિભેદની તે ગંધ પણ નહિ હોવા છતાં અને ટિપ્પણાગત તિથિની ક્ષયવૃદ્ધિ પ્રસંગે પણ આરાધનામાં તે આપણું પ્રાચીન અને અવિચ્છિન્ન આચરણ મુજબ મહિનામાં બાર પર્વતિથિને એક સૂર્યોદયથી બીજા સૂર્યોદય સુધીની જેની તિથિ બનાવીને તે પછીથી જ તે તિથિઓને આરાધ્ય ગણવાનું સ્પષ્ટતર જણાવેલ હોવા છતાં સંવત ૧૯૨થી લૌકિક ટિપણાની જ તિથિ માનવાને સ્વેચ્છાએ નવો તિથિમત કાઢનાર વર્તમાન તપાગચ્છીય આ૦ શ્રી વિજયરામચંદ્રસૂરિજી અને તેમને ગતાનુગતિએ અનુસરનારાઓએ, તે નિમૂલ મતને અને તે કપિલકલ્પિત મતાનુસારી પિતાની ઘર ઘર કલેશકારી આચરણને સાચી લેખાવવામાં આધાર તરીકે મુખ્યત્વે-“આરાધનામાં તે જૈનીતિથિ જ માનવાનું સ્પષ્ટ કરી આપનારા”—આ ગ્રંથરત્નને જ અદ્યાપિપર્યત આગલ કરે રાખેલ છે અને તેમ કરીને નિજના તે કલ્પિતમત આદિને જ તપાગચ્છીય મત અને આચરણ તરીકે લેખાવે રાખેલ છે તે, આ ગ્રંથગત પંકિતઓના તદ્દન ખોટા અર્થો કરીને જ તેવું અઘટિત કાર્ય કરે છે, અને તેથી તેઓનું તે કાર્ય શ્રીમત્તપાગચ્છીય ચતુર્વિધ સંઘ સમસ્તની ખુલ્લી વંચનારૂપ જ છે.”