________________
सहार.
णि पातकपदानि । जिनसिद्धसाधुषर्ष-सम्यक् शरणं प्रपद्यस्व ॥ २०१॥ गर्हस्व दुःकृतभर-कुरुष्व सुकृतानुमोदनं भूर। शुभभावनां च भावयमुदितो नशनं प्रपद्यस्व ॥ २०२ ॥ पंच नमस्कारं स्मर-विमुंच ममतां च राज्यराष्ट्रादौ । इति गुरुगिरो निशम्य-प्रमुदितचित्तो महीम ॥२०३॥ निजतनये हरिषेणे-हर्षेण निवेश्य वमुमतीभारं। संघ च क्षमयित्वाविधाप्य पूजां जिनगृहेषु ॥ २०४ ॥ .... .
सुगुरोः समक्षमनशन-मुररीचक्रे समाहितमनस्कः । स्वाध्यायध्यानपरो-वासरसप्तरूपतीयायः ॥ २०५ ॥ विदलच्चरणावारक-कर्मचयोत्रांतरे प्रभाचंद्रः । विहितांजलिगुरुपनि-विज्ञपयामासिवानेवं ॥ २०६ ॥ दीक्षा जगृहे न मया-प्रभोल्पसत्वेन पूर्वमधुना किं । सा समुचिता गृहीतुं-नवेति ? गुरुराह भो भूप ॥ २०७ ॥ एकाहमपि प्राणी-पत्रज्यां पालयेदनन्यमनाः । यदि नहि गच्छेन्मोक्षं स भवेद्वैमानिकोवश्यं
અ.લેવ, અને ફરીને વ્રત ઉચ્ચાર કર[ ૨૦૦ ] પ્રાણીઓને ખમાત્ર, સઘળાં પાપસ્થાનને वोसराय, forन-सि-सा भने धनु. ३४शत श२९१ से, ( २.१ ) तनी गली ४२, सुतली अनुहना ४, शुभ माना जाप, अने आन। मस से. [ २०२] પંચ નમસ્કાર મંત્ર સંભાર, અને રાજય અને રાષ્ટ્રની મમતા છોડ; એમ ગુરૂની વાણી સાંભળીને રાજા હર્ષિત થશે. [ ૨૦૩ ] બાદ તેણે પિતાના પુત્ર હરિવેણુને હર્ષથી પૃથ્વીનેभा२ सेप्यो, सधने ममाव्यु, मते मिहिरेमा पूm ४२॥ी. [ २०४ ]
બાદ તેણે સુગુરૂની સાંખે સમાહિત મનથી અણસમાં લઈ, સ્વાધ્યાય ધ્યાનમાં તપ રહી, સાત દિવસ પસાર કર્યા; એવામાં તેનું ચારિત્રાવરણી કર્મ તૂટયું, એટલે તે सस ने शु३ मा रीते विना सायो. [ २०५-२०१६ ] हे प्रभु! में अ५ સાવાન બની પૂર્વે દીક્ષા નથી લી વી, તે હવે તે લેવી ઉચિત છે કે નહિ? ત્યારે ગુર બેસ્થા કે, હે ભૂ તિ ! જે પ્રાણી એક મનથી એક દિવસ પણ પ્રવજ્યા પાળે, તે જે भी नल Mय, तो वैमानि तो २५५श्य थाय 2. [ २०७-२०८ ] भाटे ४ पर
