SearchBrowseAboutContactDonate
Page Preview
Page 481
Loading...
Download File
Download File
Page Text
________________ ૪૫૬ ઉપદેશપદ-અનુવાદ સામગ્રીઓ ગૃહસ્થો તૈયાર કરે છે, જેથી તેમાં દોષની બહુલતા હોય છે. એષણાનો વિવેક કરે, તો પણ તેનું યથાર્થ જ્ઞાન પાવું દુષ્કર છે, તો તેનું દૃષ્ટાંત અહિ કેમ જણાવ્યું ? એમ શંકા કરનારને કહે છે – - ૭૭૬–પિંડનિર્યુક્તિ આદિ આગમશાસ્ત્રો વિષે જેને અતિઆદર - બહુમાન હોય છે, એવા ચારિત્રવંત આત્માને આ અષણીય-દોષવાળું - અગ્રહણ યોગ્ય છે - એવું વિજ્ઞાન થવું દુર્લભ નથી હવે કોઇક દાન દેવાની બુદ્ધિથી છલના-કપટ કરીને અસુઝતા આહાર સૂઝતા રૂપે આપે અને જ્ઞાન ન થાય, તો તેમાં અનેષણીય ગ્રહણ કરવા રૂપ દોષ ગણાતો નથી. અંતઃકરણની નિર્મલતા રૂપ પરિણામની શુદ્ધિ હોવાથી. (૭૭૬), આજ વાતને ઉલટાવીને સમજાવે છે – ૭૭૭–કહેલા લક્ષણવાળી યતનાથી વિપરીત સ્વરૂપ-અયતનાથી એકાંતભાવે સમ્યકત્વ જ્ઞાન અને ચારિત્ર એ ત્રણેય વિપરીત બની જાય-અર્થાત્ મિથ્યાત્વ, અજ્ઞાન અને અચારિત્ર સ્વરૂપ બની જાય. કેવી રીતે ? તીર્થકર ભગવંતની આજ્ઞા, તો જયણા એ ધર્મ ઉત્પન્ન કરનારી માતા છે. એ રૂપ આજ્ઞાની અશ્રદ્ધા-અરુચિ કરવાથી, જેને યતનાની રુચિ હોય, તે યતનાનું ઉલ્લંઘન કરીને કદાપિ પ્રવર્તતો નથી, અને જો પ્રવર્તે, તો તેને તે યતનામાં શ્રદ્ધા નથી-તે વાત પ્રગટ છે. આ લોકમાં પણ કોઈપણ પદાર્થની મર્યાદાનું ઉલ્લંઘન કરનાર ગૌરવસ્થાન પામતો નથી. (૭૭૭) તથા – ૭૭૮–જે કારણથી ભગવંતે દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર, કાળ અને ભાવ આદિને અનુકૂલ અન્નપાનાદિની ગવેષણા કરવા રૂપ કહેલું છે, ભાવવિશુદ્ધ એટલે ઔદાયિકભાવનો ત્યાગ કરીને ક્ષાયોપથમિક ભાવ-સહિત જે જ્ઞાનાદિક આરાધનાનું અનુષ્ઠાન કરવામાં આવે, તેમાં જેમ તેનું ફળ મળે છે, તેમ આ અનુષ્ઠાન પણ કહેલું છે. સાચો ઉપાય હોવાથી. (૭૭૮) માટે જ કહે છે – ( આજ્ઞા આરાધના) णवि किं चि अणुणातं, पडिसिद्धं वा वि जिणवरिंदेहि । તિસ્થા મા, જો સર્વેદ હોયä ૭૭૨ ૭૭૯-ઋષભાદિ તીર્થકર ભગવંતોએ માસકલ્પ વિહારાદિ સાધુનાં કર્તવ્યો માટે “એકાંતે આ જ કર્તવ્ય છે.' એમ આજ્ઞા કરી નથી, તેમ જ કોઈ એકાન્ત નિષેધ પણ કરેલો નથી.” જેમ કે, તમારે એકાંતે માસકલ્પ-વિહાર કરવો જ. એમ જકાર પૂર્વકની આજ્ઞા કે, કાર - સહિત એકાંત નિષેધ કોઈ કાર્યનો કહેલ નથી. ત્યારે તેમણે કેવી આજ્ઞા કરેલી છે ? તે કહે છે તીર્થકર ભગવંતની આજ્ઞા આ પ્રમાણે સમજવી કે “તાત્ત્વિકભાવનો પક્ષપાત કરવો અને ભાવશૂન્યજે માત્ર ક્રિયા તે વચ્ચેનું અંતર કેટલું? તો કે, સૂર્યનું તેજ અને ખજૂઆનું તેજ. ખજૂવાનું તેજ ઘણું જ અલ્પ અને ક્ષણમાં વિનાશ પામનારું છે, જયારે સૂર્યનું તેજ ઘણું જ અને અવિનાશી છે. માટે જે પ્રમાણે આજ્ઞાની આરાધના થાય તે પ્રમાણે પ્રયત્ન કરવો. (૭૮૦)
SR No.022151
Book TitleUpdeshpad Mahagranth
Original Sutra AuthorHaribhadrasuri
AuthorMunichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
PublisherRanjanvijay Jain Pustakalay
Publication Year2005
Total Pages586
LanguageSanskrit, Gujarati
ClassificationBook_Devnagari & Book_Gujarati
File Size19 MB
Copyright © Jain Education International. All rights reserved. | Privacy Policy