Page Text
________________
૨૧૪
ઉપદેશપદ-અનુવાદ આકાશવાળા ઈન્દ્રમહારાજા પ્રભુની નજીક નીચે આવ્યા, ત્યારે આકાશમાં ત્રણ પ્રદક્ષિણા ફરીને, આગળ ઐરાવત હાથીને નીચે નમાવ્યો અને પોતે વંદન કરવા લાગ્યો. તે સ્થળમાં આવેલા દર્શાર્ણભદ્ર રાજાએ ઐરાવણ વગેરે દેખ્યા અને બોલ્યા કે, “અરે રે ! આવું અદ્ભુત તો કોઈ દિવસ મેં દેવું નથી. નક્કી આણે ઘણો મહાન ધર્મ કર્યો, જેથી શોભા કેટલી થઈ? પુણ્ય વગરના અમારા સરખાએ પોતાની લક્ષ્મીનું શું અભિમાન કરવું ? તો હવે ધર્મ કરવા પ્રયત્નવાળો બનું, જેથી ઈચ્છિત કાર્યની તરત સિદ્ધિ થાય, તત્કાલ વિરક્ત બની સર્વ સંગનો ત્યાગ કર્યો.
તે વખતે દશાર્ણભદ્ર રાજા પાસે પચાસ હજાર શ્રેષ્ઠ રથો હતા. રતિના રૂપને જિતનારી એવી સુંદર સ્વરૂપવતી સાતસો પત્નીઓ હતી. તથા અનેક હજારો હાથી, ઘોડા, અનેક ક્રોડ પાયદળ સેનાનીઓ કે, જે શત્રુ-સુભટો વિષે શૂરવીર ચરિત્રવાળા હતા. ધન-ધાન્યથી ભરપૂર ગામ, નગર, ખેડ, કર્બટ, પુર વગેરે સુંદર હતાં, અને સર્વે લાખોની સંખ્યામાં આ રાજાની આજ્ઞા મસ્તક પર ચડાવનારા હતા. આવા પ્રકારની ઋદ્ધિ-સમૃદ્ધિથી શોભાયમાન ઉદ્ભટ રાજય, ધીર એવો તેણે ભવસ્વરૂપ જાણ્યા પછી તણખલાની માફક છોડી દીધું. સર્વ જગતના જીવને ક્ષેમ કરનારએવી દિક્ષા તેણે ક્ષણમાં ગ્રહણ કરી. આ દેખીને વિતર્ક કરનાર ઈન્દ્ર મહારાજા આ પ્રમાણે ચિંતવવા લાગ્યા કે, “જેમ આ ધન્ય મહાનુભાવે આગળ એમ ચિંતવ્યું હતું કે, “કોઈએ પણ ભગવંતને વંદની ને કરીહોય, તે રીતે મારે તેમને વંદન કરવું.' તે સર્વ મહાનુભાવ પણાના ચરિત્રથી તેમણે પ્રાપ્ત કર્યું. આના કરતાં બીજો કયો આ પ્રમાણે દીક્ષા અંગીકાર કરે છે? તે શુદ્ધચારિત્રનું સેવન કરી કેવલજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરી નિરુપદ્રવ ફરી ન આવવું પડે-એવા નિર્વાણ સ્થાનને પામ્યા. દેવના ઐરાવણ હાથીના અગ્રપદના પગલાના પ્રભાવના કારણે ત્યાર પછી તે પર્વતને લોકો ગજાગ્રપદક' નામથી સર્વ જગો પર કહેવા લાગ્યા. તેવા પ્રકારના પવિત્ર ક્ષેત્રમાં આર્યમહાગિરિ આચાર્ય સૂત્રમાં કહેલ વિધિ અનુસાર સમાધિપૂર્વક કાલધર્મ પામીને દેવલોકમાં ઉત્પન્ન થયા.
બીજા સુવિહિતોએ પણ પોતાની શક્તિ છૂપાવ્યા સિવાય સમ્યપણે ચારિત્રમાં પ્રવૃત્તિ કરવી જોઈએ. (૧૭૬) | નમો નમ: શાર
હવે આગળ ૨૦૩ થી ૨૧૧ સુધીની મૂળ ગાથાના અક્ષરાર્થ કહે છે : -
આગળ કહેલા આર્ય મહાગિરિ અને આર્ય સહસ્તી નામના સ્થૂલભદ્રના બે શિષ્યો કહેલા ગુણવાળા હતા. તેમાં પ્રથમ શિષ્ય બીજા આર્યસુહસ્તીને ગચ્છનાયક સ્થાપીને જિનકલ્પ સંબંધી ક્રિયા જે ઘણી આકરી હોય છે, તેને અંગીકાર કરી. ધર્મબિન્દુમાં તે માટે કહેવું છે કે - “વચનગુરતા-પ્રભુનાં શાસ્ત્ર-વચન એ જ ગુરુ. અલ્પઉપધિપણું, શરીરની ટાપટીપ-સાફસુફી ન કરવી, શાસ્ત્રમાં કહેલા અપવાદનો ત્યાગ, ગામમાં એક રાત્રિ, શહેરમાં પાંચ વિગેરે પ્રમાણે વિહાર કરવો, નિયતકાલે જ ભિક્ષાદિ લેવા જવું ઘણે ભાગે કાઉસગ્ગ ધ્યાને રહેવું, દેશના ન આપવી ધ્યાનમાં એકાગ્રતા રાખવી. વચનગુરુતા અર્થાત્ વચન એટલે આગમ એ જ ગુરુ
| SR No. | 022151 |
| Book Title | Updeshpad Mahagranth |
| Original Sutra Author | Haribhadrasuri |
| Author | Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay |
| Publisher | Ranjanvijay Jain Pustakalay |
| Publication Year | 2005 |
| Total Pages | 586 |
| Language | Sanskrit, Gujarati |
| Classification | Book_Devnagari & Book_Gujarati |
| File Size | 19 MB |