________________
જે એક વિષય મીજાએને માટે પેાતાની માન્યતા પ્રમાણે આનંદ આપનારા મનાય છે. ત્યારે તે જ વિષયને પેાતાની માન્યતા પ્રમાણે બીજા લેાકેા વારવાર ધિકકારતા હોય છે. ૫૧
तानेवार्थाद्विषतस्ताने वार्थान्प्रतीयमानस्य । निश्चयतोऽस्यानिष्टं न विद्यते कि ञ्चदिष्टं वा ॥५२॥
તે જ વિષયેાને એક વાર જે માણસ દ્વેષ કરે છે તે જ માસ તે જ વિષયાને બીજી વાર સુંદર માને છે તેથી આ માણુસને અમુક ઈષ્ટ છે અથવા અમુક અનિષ્ટ છે, અમ ખરેખરી રીતે કાઇ કહી શકતુ ં જ નથી. પર
-4
रागद्वेषोपहतम्य केवलं कर्मबन्ध एवास्य नान्यः स्वल्पोऽपि गुणोऽस्ति यः परत्रेह च श्रयान् ॥५३॥ છતાં રાગ અને દ્વેષને આધીન થવાથી તે જીવને ફક્ત કર્મીને બંધ તે કરવાજ પડે છે. તે સિવાય આ ભવમાં કે કે પરભવમાં બીજા કોઇ પણ પ્રકારના જરએ ફાયદાકારક લાલ મળી શકતા જ નથી. ૫૩
यस्मिन्नन्द्रियविषये शुभमशुभं वा निवेशयति भावम् । रक्तो वा द्विष्टो वा स बन्धहेतुर्भवति तस्यं ॥ ५४ ॥
એટલે કે તે તે ઇન્દ્રિયાના જે જે વિષયેમાં જીવ પાતાનું શુભ કે અશુભ માનવાનુ મન પાવે છે તેથી તે વિષય તે વને પ્રિય કે અપ્રિય લાગીને કર્મો બાંધવામાં કારણભૂત બની ય છે, ૫૪
स्नेहाभ्यक्तशरीरस्य रेणुना श्लिष्यते यथा गात्रम् ।. रागद्वेष क्लस्य कर्मबन्धो भवत्येवम् ॥५५॥
જેમ તેલ વગેરે ચીકાશવાળા પદાર્થીથી ચાપડાયેલા
(૧૩)
