________________
श्ए
उपदेशतरंगिणी. बालाए वीर प्रनुप्रते श्रापेला बाकुलानी पेठे बहु फलवालुं थाय वे. ते चंदनबालानुं दृष्टांत नीचे प्रमाणे जाणवू. .
श्री वीर प्रन्नुए एवो अनिप्रद लीधो हतो के, राजानी पुत्री होय, दासीपणाने प्राप्त अश् होय, पगमां बेडी होय, मस्तके मुंमी होय, दुधातुर होय, रगती होय, एक पग डेहेलीमां होय अने एक पग बहार होय, एवी कोइ स्त्री जावथी जो मने सुपडाना खुणामां रहेला बाकुला वहोरावे, तो मारे पारणुं करवु. अने एवी रीतनो प्रनुनो अनिग्रह मासे चंदनबालाथी संपूर्ण श्रयो अने ते वखते देवोए त्यां धनावह शेठने घेर सामाबार क्रोम सोनश्यानी वृष्टि करी. ते जोइ तेनी पडोशणे विचार्यु के, ज्यारे आणे फक्त था तपस्वीने बाकुला वहोरावीने बाटली बधी शधि मेलवी, त्यारे हुँ तपस्वीने वोरावेला एवा घृतसाकर आदिके करीने युक्त उधपाकना जोजनथी पण वधारे शधि मेलवीश; एम विचारि तेम करीने ते आकाश सन्मुख जोवा लागी. ते जोड्ने ते तपस्वीए कह्यु के, अरे मुग्धे! तारा लावधी अने ते आपेला आधार्मिक आहारथी तो पाषाणोनी वृष्टि श्रशे; पण रत्नोनी कई वृष्टि थशे नहीं. एवीरीते सुपात्रदानपर चंदनबालानुं दृष्टांत जाणवू.
वली तेवीजरीते देशांतर गएला मूलदेवे एक महिनाना उपवासी मुनिने दीधेला बाकुलाना दानना पुण्यथी उत्कृष्ट राज्य मेलव्युं हतुं. तेमज श्री वीरप्रन्नुने हुँ चतुर्मासनुं पारणुं करावीश, एवा उत्तम ध्यानथी मृत्यु पामीने जीर्ण शेठे बारमो देवलोक मेखव्यो हतो. तेमज कोबर नामना गाममां एक चंपक नामे शेठ वसतो हतो, तेणे गुणाकर मुनिनुं पात्र क कांगसुधि घीथीनरी आप्यु, पण तेने लाल थवानो जाणीने तेणे निषेध को नहीं. अने एवीरीते लावनाना वशथी ते शेठ सर्वार्थसिप्रिते गया. अहीं ध्याननो नांगो एवो ने के, ते शेठे दान देतां
