________________
२४
उपदेशतरंगिणी.
क्रीमामां आसक्त श्रयो हतो, तेथी ते वात तेणे सांजली नहीं. त्यारे राणीए कहेवाथी तेणे तेणीने कडं के, हे कट्याणि ! ते वडपर रहेला पांच यदो राज्य आपेठे, अने हरेने माटे जे श्रवार्नु होशे ते अशे, माटे तुं पाशा नाख ? एम कहेवाथी ते यदोएज सीमाडाना राजाउँने बांधीने तेने पगे पडाव्या. ते जो लोकोने आश्चर्य थयु. पनी एक दिवसे त्यां ज्ञानी महाराज आव्या, तेमने लोकोए पूवाथी ज्ञानीए कह्यु के, आणे पूर्वनवमां पांच पुराउनुं रक्षण कर्यु हतुं; तेज पूराऊना जीवो आ यहरूप श्रयाने अने तेजेएज तेना राज्य, रक्षण कर्यु .
वती तेज अजयदान उपरे अवंतिसुकुमालनी कथा कहे. श्रीपुर नामना नगरमां कोश्क महीमार हतो; ते पोतानी क्रूर स्त्रीना कहेवाथी रात्रिने चोथे पहारे जाल लेश्ने माग्लां पकडवा गयो; पण हजु घणी रात्रि होवाथी मार्गमां आवेला आंबाना वृदनीचे बेठेला कोइ मुनिपासे गयो. त्यां ते महात्माना उपदेशथी तेणे एवं नियम ली, के, जालमा जे पेहेलुं मानलं आवे, तेने मारे गेडी देवु. पजी तेणे समुज्ने कांग्रे जइ जालमां पेहेला आवेला मारलांने जोडी दीधुं. हवे त्यां देवे तेनी परीझा करवा मांडी. तेथी तेने तेज माउलु वारंवार तेनी जालमां श्राववा लाग्यु. त्यारे तेणे कोडी बांधीने ते माउलांने निशानी करी. बेवटे निराश श्रश्ने ते घेर गयो. त्यां तेनी क्रूर स्त्रीए तेने क्रोधथी घरमांथी कहाडी मेट्यो. त्यारे तेणे तेज साधुनी पासे जइ फरीने धर्म पूग्यो. त्यारे साधुए जीवदयारूप पेहेलुं व्रत तेने कह्यु. फरीने पूजवाथी पांच अणुव्रतो पण कह्यां. पत्री ते धर्मने सारीरीते श्राराधिने अंते शुलध्यानथी मृत्यु पामीने ते नलिनीगुल्म विमानमां देव थयो. त्यांथी चवीने लता नामनी सार्थवादनी स्त्रीने पेटे बत्रीस स्त्रीउनो स्वामी अवंतिसुकुमाल नामे पुत्र थयो. त्यां पोताना घरनी चित्रशालामां उतरेला सु
