________________
४०
श्री वैराग्य शतक __एवी स्त्रीथी हे चेतन ! चेतीने चालजे, एमां मोह नहिं पामतो. (२८-२९) (३०) अति चंचळ चित्तवाळी स्त्री छे माटे
तेमां राग न करवा उपदेशक्षणमां रागी क्षणमां द्वेषी क्षण क्षण जेनुं मन पलटाय, स्वीयपतिने छंडी सत्वर अन्य कने खंते जे जाय. कामण टुंबण ने दुष्कर्मो कार्यों जेनां नित्य गणाय, सर्व दुःखनुं साधन एवी स्त्रीने चेतन ! शाने व्हाय.
विवेचन-स्त्री, मन-विजळी करतांय चंचळ, वायु करतांय चपल, एनो राग क्षणिक-पळ पहेलां प्रेम बतावती होय ए पळ पछी द्वेष करे क्रोध बतावे. एक क्षणे हसती होय, ए बीजी क्षणे रोती देखाय. एने बधाय चेन-चाळा करतां आवडे. कृत्रिम ढोंग करतांय आवडे. जुठं जुटु रोवे ने रोवरावे. हसे ने हसावे. एना दंभनो छेडोज न जणाय. कामदेव जेवा पोताना पतिने छोडी कुबडानी सोडमां भराय. शुं पिंगला, राजा भर्तृहरीने त्यजी एक तुच्छ महावतना मोहमां नहोती पडी ! एटलं ज नहिं पण पोतानो पति पंपाळे ए न गमे, ने प्रीतम (मानेलो-प्रेमी) खासडा मारे ए खंते खाय. पोतानो स्वामी फुलनो दडो मारे तो मूच्छित थई जाय ने पारकाने हाथे हाथीनी सांकळना मार खाय, एवी ए दुष्ट जात पोताना पतिने मारवा, शो'कने सताववा, तेने सन्तान न थाय
