________________
જ યુક્ત નથી. ખરું સુખ તે કે જે અક્ષય અને અખંડ છે એ. લું સુખ તે કેવળ મોક્ષસ્થાનમાં જ રહેલું છે. ૩૦ *
કેટલાક ભારે કમી છ બ્રહાદત્ત ચકવતી અને ઉદ રાજાના મારક અભવ્યની પેરે અનેક પ્રકારના ઉપદેશવડે પ્રતિબેધ્યા છતાં પણ બુઝતા નથી. ૩૧
હાથીના કાનની જેવી ચંચળ રાજ્યલક્ષમીના મેહથી મૂઢ થયેલા માનવીઓ સ્વકર્મમળના ભારથી નરકાદિક અધોગતિને જ પામે છે. ૩૨ ' કરેલાં પાપકર્મ સદ્દગુરૂની સમીપે કહેવાં પણ બહુ કઠણું થઈ પડે છે, જેમ પલિપતિએ ભગવાનને ગુપ્ત રીતે પૂછયું કે ભગ વાન ! “જા સા” એટલે “જે હતી એજ” ત્યારે ભગવાને ઉત્તર આપે કે “સા સા” અર્થાત્ “તે એજ” જે તારા મનમાં છે. આવી ગૂઢ શમશ્યા કરવાનું કારણ એ જ છે કે જીવને પોતાનાં કરેલાં પાપ પ્રકાશવાં બહુ મુશ્કેલ છે, એમ સમજીને શાણા માણસોએ પાપથી દૂર જ રહેવું. ૩૩.
પિતાની જ ભૂલ કબૂલ કરીને નમ્રતા ધારણ કરનારી મહાસતી મૃગાવતીને ખરેખર કેવળજ્ઞાન ઉપન્યુ તેમ ગુરૂ સમક્ષ આત્માર્થ સાધુ સાધ્વીએ વર્તવું જોઈએ. ૩૪. - સરાગ સંયમમાં વર્તતે કેઈ સાધુ સર્વથા કષાયરહિત છે
એમ શું કહી શકાશે? નહિં જ પરંતુ દુર્વચનાદિકવડે ઉદિત થયેલા કષાયને જે યત્નથી રેકી રાખે એટલે તેનું માઠું ફળ બેસવા ન પામે એવી કાળજી રાખી સંયમની રક્ષા કર્યા કરે તેને મુનિ સમજ. ૩૫
