________________
૧૩૯
રર૪. તેવા જનોને જોઈ આ ચંચલ હદયના માન, બહુ કાલ વિષય ભોગવે તોયે વિકલ્પ કરી નવે; સંતોષ ના પામે બિચારા માંખ જિમ બળખા વિષે, ચટે વિષય બળખા વિષે ચોંટી જુએ ચારે દિશે. ૧૩૮ પંથે કયે તે આર્તજનને પ્રશમ અમૃત પાઈને, વીતરાગપણું પમાડું ચરણ પંથે જોડીને; એવા સમય પામીશ જ્યારે સફલ તે દિનરાતને, માનીશ ભાવે એમ કરૂણું ભાવનાના ભેદને. વિવિધ ભયના હેતુથી બીકણ બનેલા બાલને, તિમ વૃદ્ધને નિર્ભય બનાવું નિત પમાડી ધૈર્યને, અન્યને ના ત્રાસ દેતાં ભય દીયે ના જે નર, તેઓ ન પામે ત્રાસ ભયને સંકટ વલિ આકરા. ૧૪૦ મરણ સન્મુખ જે રહેલા સ્વધન આદિ વિયોગને, ગણતાં અનિષ્ટ મરણ તણું જે ભેગવે બહુ દુખને ભય ટાળનારા જિન વચનને સંભળાવી તેમને, નિર્વાણ લાયક હું બનાવું એમ કરૂણા ભાવને. ૧૪૧ ત્રષિ નારની હત્યા કરે છે બાલની હત્યા કરે, ખાતાં અભક્ષ્ય અપેય પીએ દેવગુરૂ નિંદા કરે ખોટી બડાઈ નિજ તણી જે જન કરે પર તેહના, રાખે ઉપેક્ષા ભાવ તે મધ્યસ્થતાની ભાવના. ૧૪ર જિનધર્મથી મૂકાયેલે હું ચક્રિપણું ના ચાહતે, જિન ધર્મથી વાસિત થયેલું દાસપણું હું ચાહતે;
