________________
૧૮૯
ઉત્તમ ગણું હું તેજ મનને જેહ ભાવે આપને, ઉત્તમ ગણું તુજ સ્તવન કરવામાં રસિક તે જીભને, ઉત્તમ ગણું તે આંખને જે નિત્ય દેખે આપને, છે એક સાચી ચાહના મુજ, તાર તાર હવે મને. સંસારના વિસ્તારને વિસાવનારા આપ છે, ત્રણ ભુવનમાં પણ મુકુટ સરખા દેવ પણ પ્રભુ આપ છે; આ ઘેર ભવ જંગલ વિષે છે સાર્થવાહ પ્રભુ તમે, ભવસાગરે બૂડનાર મુજને તારનારા પણ તમે.
જ્યાં નિત્ય સાચી પૂર્ણ શાંતિ તેહ મુકિત સ્થાનને, શાભાવનારા આપ પણ ના દૂર છે આ ભકતને; હે નાથ! શુણતા આપને પુષ્કલ હરખ પ્રકટે મને, તેથીજ જાણું હૃદયમાં પ્રત્યક્ષ ઊભા આપને. સંસારિજનના દીલમાં આવો નહિં તુમ જ્યાં સુધી, અનુભવ કરે નિત પાપ કેરા દુઃખને તે ત્યાંસુધી; તે ધ્યેય માની આપને ધ્યાવે અડગભાવે યદા, જિમ અગ્નિ બાળે કાષ્ઠને તિમ પાપ ભસ્મ કરે તદા. ૯ જે પાપરૂપી પંક તે કરતે મલિન આ જીવને, મેલાશ જાયે દૂર વધતે ભાવ કરતાં ધ્યાનને સિંચાય જે વરવાનરૂપી અભિય રસની ધારથી, તે હર્ષમાં મહાલે સદા પૂરણ બને શુભ ભાવથી. ૧૦ દુઃખમાં દલાસો આપનારા આપ મદદે જેહની, આવ્યા નહી કરૂણ ઘણી મુજ ચિત્ત માંહે તેહની,
