________________
(४७) बे. ते सांजली चाणाक्यें कडं, के हे वत्स ! श्राव तुऊने राज्य देवरावं. तेवारें चंद्रगुप्त उठीने चाणाक्यने पगे लाग्यो अने बेहुजण देशांतरे चाल्या पबी धातुर्वादादिकने योगें सुवर्ण सिद्धि करी हस्ती, तुरंगम, गज पायदलादिक सर्व सैन्य एकतुं करी, लश्ने पामलीपुर नगरे घेरोनाख्यो. नंद राजा पण युद्ध करवा साहामो श्राव्यो, युक करतां दैव योगें चाणाक्यनुं सैन्य नाग्यु. तेवारें ते चाणाक्य, चंडगुप्तने साथें लश्जीवतो नागे. पाउलथी नंद राजायें चाणाक्यने मारवा माटें केटलाएक घोडेसवार मोकल्या अने नंदराजा पाठोघेर श्राव्यो. हवे ते सवारो दोडता दोडता चाणाक्यनी नजीक श्राव्या. ते जो
चाणाक्ये चंगुप्तने कडं के हे वत्स ! तुं नाशीने सरोवरमा प्रवेश कर. तेणे तेमज कीधं अने चाणाक्य पोतें सरोवरने कांठे योगी थर ध्यान धरवा बेगे, एवामा असवार यावं। चाणाक्यने पूबवा लाग्या, स्वामी ! तमे शहां बे स्वरूपवंत यौवन वय पुरुषो जाता दीग ? चाणाक्ये ध्याननंगना जयनो मोल घालीने संझाथी सरोवरमा रहेलो चंअगुप्त देखाड्यो, तेने काढवा माटें असवारें हथी
