________________
(३६५) अने क्षणएकमांहे ते वन मूकीने श्रागल जतो रह्यो, ते समाचार अश्वसेन राजायें जाण्या. तेवारें सैन्य लश्ने तेने जोवा निकटयो. सर्वत्र जोयो पण क्यांहि न मलवाथी राजा रुदन करतो पालो घेर थाव्यो.
तेवारें प्रधान आवी राजाने नमस्कार करी आझा मागीने देशांतर जवा निकटयो. ते केटलेक दिव. से कौबेरी नगरीयें गयो, तिहां सरोवरनी पाल उपर बेसी वनफल खा पाणी पीई, एकक्षण बेगे. ए. टलामां वेणु, वीणा, मृदंग, जबरी प्रमुखनो नाद सांजल्यो तेने अनुसारें श्रागल जवा लाग्यो. श्रागल अनेक जनथी परवस्यो थको कुमरने बेठेलो दोहो, तेवारें प्रधाने आश्चर्य पामीने कुमरने नमस्कार कस्यो. थालिंगनथी बेहु जण मल्या, कुमरें पोताना अर्कासने बेसाड्यो. तदनंतर देमकुशल पूख्यां.. ___ पड़ी कुमरें भ्रूसंझायें करी पोतानी नार्याने कद्यु, ते प्रधानप्रत्ये बोली के हे सत्पुरुष! तहारा मित्रने घोडायें वनमाहे अपहस्यो ते जेवारें वाग ढीली की तेवारें घोडो उनो रह्यो भने तत्काल मरण पाम्यो तथा कुंमर मूळयें. वृदनी छायानीचें पड्यो तेने वृदना अधिष्ठायक देवतायें जल श्राणी गट्यु. तेथी
