________________
(२६४) षणं परगुणं वक्त्यल्पमप्यन्वहम, संतोष वहते पईिषु पराबाधासु धत्ते शुचम्॥स्वश्लाघां न करोति नोज्छति नयं नौचित्यमुखंघय, त्युक्तोप्यप्रियमदमां न रचयत्येतचरित्रं सताम्॥६॥इति सुजनप्रक्रमः॥२४॥
अर्थः-( सतां के०) सजानपुरुषोनुं ( एतच्चरित्रं के०) या चरित्र एटले चेष्टित . या चरित्र ते कयु चरित्र ? तो के सजनजन जे , ते (परदूषणं के०) पारका दोषने (न ब्रुते के०) बोलता नथी. अने (अल्पमपि के०) थोडा एवा पण ( परगुणं के) पारकागुणने (अन्वहं के) निरंतर (वक्ति के) कहे . वली (परहिषु के०) परसंपत्तिने विषे ( संतोषं के०) अननिलाष एटले अमत्सरने ( वहते के०) धारण करे . वली ( पराबाधासु के० ) परपीडाने विषे ( शुचं के० ) शोकने ( धत्ते के०) धारण करे . तथा ( वश्लाघां के०) श्रात्मप्रशंसाने ( न करोति के० ) न करे ने. वली (नयं के० ) विनयने ( नोति के०) त्याग करता नथी. वली (औचित्यं के० ) योग्यताने ( नोखंघ
