________________
( २१४ )
कयुं के मारे घरे हजारो बलद बे, तेमां जे सारो होय, ते तुं ले. वणिक बोल्यो के महारा बलदी या अन्य जातिना बे, तमारा तेंदवा नथी. (अने मने तो महारा बलद जेवोज बलद जोइयें ! ते सांजली तेना बलदने जोवा माटे राजा ते वणिकने घेर श्राव्यो, घरमां अत्यंत रुद्धि दीवी, तथा सुवर्णमय रत्ने जडित एक बलद पण दीगे.) ते जोइ राजा विस्मयने पाम्यो अने ते सर्व समाचार राणीने जइ कह्या. चिaur uu तिहां बलद जोवा सारु यावी, बलद देखीने मम्मण प्रत्यें बोली. एवा लाकडां कापवाथी तहारे एवो वृषन केम प्राप्त थाशे ? ते बोल्यो के एवा वृषजने कार्थे में समुद्र मांडे प्रवहण पूरयां बे, ते परदेशमां ए लाकडां वेचीने तेनां नाणानां रत्न लइ आवशे. तेवारें वृषन नीपजशे. ए काष्ठ जे बे, ते बावनाचंदन बे, एनो मर्म जे परीक्षक होय, तेज जाणे. हुं पण बीजा कोइने शीखवतो नथी. पी राजा राणी तेना लोजनो विचार देखी विषाद धरतां पावां घेर श्राव्यां. दवे ते मम्मण शेव अतिलोजना वशयक र्त्तध्यान धरतो विपत्ति पामतो अपूर्ण मनोरथेंज मरण पामी तिर्यंचादिकने विषे
