________________
१७४ श्रीमहावीर-गौतम प्रवचन. [शुभाऽशुभकर्म११० बलवीरज झाझो हवो, पण झाझो परमाद ।
सामायिक पडिकमणा तणो, लही शके नव स्वाद२४० पोसो पण ना थई शके, एवा जनने केम । कया करम कीधां हशे, एथी गती छे एम ॥२४१॥ मनुष्य थई ममाईनो, अति कर्यो आहार ।
एथी अंतराई थई, धर्मतणी प्रियकार ॥२४२ ॥ १११ मनुष्य दिलने मेल बहु, केम झाझेरो थाय ।
कया कर्म कीधां थकी, चोखो नव कहेवाय ॥२४३॥ अनेक रस प्रियकार तो, पीधा प्राणी जन्न ।
ए परतापे आ भवे, मेलो प्राणी मन्न ॥२४४ ॥ ११२ नाकतणुं जल मूहमां, आवे केमज आज ।
कया कर्म कीधां हशे, मुझने को महाराज ॥२४५॥ खाधुं पीधुं तो वली, एक द्वारथी जाय । कया कर्म कीधां हशे, एवो शो अन्याय ॥२४६॥ धमण धमी सोनारनी, पूर्व भवे परमान ।
एथी एवो नीपजे, मनथी साचं मान ॥ २४७ ।। ११३ ऊंचे कुल जन्मी करी, भला भोगवे भोग ।
पछी माठी चाले चले, एवो शाथी योग ।।२४८।। पकडे नृपति एहने, मारे झाझो मार । ठार करे ते पुरुषने, कर्या कर्म बिचार ॥२४९ ॥ अनंतकायनां मूलियां, काढी चूरण कीध । ए परतापे आ भवे, दुख करमे तो दीध ।। २५० ।।
