________________
फलोनो दृश्य ]
श्रीमहावीर - गौतम-प्रवचन.
१६१
सुबे उठे पण नव गमे, जाणे क्यारे जाय । को स्वामी ! अलखामणो, छेकज शाथी थाय ॥९७॥ पूर्व भवे जिन बोलनी, करि उथापना भाई । अन्यवचन धिक्कारतो, अति करे अंतराई ॥ ९८ ॥ सुवास पोतानी वली, वधारवा बहु धाय । ईर्षा करतो राचतो, अंत दशा ए थाय ४४ को स्वामी ! क्रोधी जनो, घणा घणा तो थाय । क्रोध शमावे नहीं कदी, शा कर्मे थई जाय ॥ १००॥ पूर्व भवे जो लोभियो, थई न खरचे दाम ।
॥ ९९ ॥
ए कृत्यना परिणामथी, थयो कोधियो ठाम ॥ १०१ ॥ ४५ को स्वामी ! ए शा थकी, अलाभ झाझो थाय । मूल मूडी कां जाय छे, ए.शी छे अंतराय ॥ १०२ ॥
भवे प्राणी जनो, पडाबी छे अंतराय । लाभ मले जो कोईने, मलवा दीध न भाय ॥ १०३ ॥ ४६ शब्द कठोर शा - कारणे, पामे जन तो कोम ।
मीठो न लागे मानवी, शा संजोगे होय ॥ १०४ ॥ आपी फांसी जीवने, मुख मूंगो दई घात । ए परतापे कंठ शुभ, मले नहीं साक्षात ॥ १०५ ॥ ४७ अवाज पामे खोखरी, केई जनोज खराब ।
कया करम कीधां हंशे, द्यो स्वामी ! जबाब ॥ १०६ ॥ सुकंठतणो मद बहु कर्यो, पूर्वभवे परमाण । हसा हसी पण बहु करी, मले सुस्वर ना जाण । १०७
११
