________________
फलोनो दृश्य ] श्रीमहावीर-गौतम-प्रवचन. १५५ १३ गौतम पूछे प्रेमथी, गलत कोढीयो कोय ।
शाथी ए संकट आहे, सुक्ख न स्वग्ने जोय ॥ ३१ ॥ सोनाने रूपातणी, भट्टी भरावे जेह ।।
ए परतापे ऊपजे, गलत कोढियो एह ॥ ३२ ॥ १४ को स्वामी ! सुकृती घणो, पण जश नांशे जोय ।
करवा जावे पाधलं, पण अपकीर्ति होय ॥३३॥ सचित्त घणा ओसडतणो, साधे बहु संजोग ।
एथी अपजश ऊपजे, जेवा करमना जोग ॥ ३४ ॥ १५ हे महाप्रभो ! जन मंजरो, शाथी कोई थाय ।
कया करम कीधां हशे, समझ्यां शाता थाय ॥३५॥ पापतणो उपदेश दे, मद मनमां नवि माय ।
माटेज थयो मंजरो, कर्मनाज फल थाय ॥ ३६ ।। १६ बहुजन बीकण तो हुवा, शा करमे ते थाय ।
अरिहंत! उत्तर आपजो, शंका मननी जाय ॥ ३७ ॥ पापतणो तो पार ना, काया मद ना माय ।
बीकण एहथी तो बने, ठाले हाथे जाय ॥ ३८ ॥ १७ सालं नहीं शरीर तो, स्वामी! शाथी थाय ।
कुरूप हुओ काया विषे, मर्म कहो मुनिराय ॥३९॥ रुको आव्यो हाथमां, करे आकरा दंड ।
दया न होवे दिलविषे, जीव करे आक्रंद ॥४०॥ १८ गौतम पूछे गुरुप्रति, रोग भगंदर थाय ।
कया पाप कीधां हशे, सुख न कदी सुहाय ॥४१॥
