________________
૪૯
ઉપદેશમાળા
केइ सुसीला सुहम्माइ, सज्जणा गुरुजणस्स वि सुसीसा । विउलं जणंति सद्धं, जह सीसो चंडरूद्दस्स ॥१६७।। * अंगारजीववहगो, कोइ कुगुरू सुसीस परिवारो । सुमिणे जइहिं दिट्ठो, कोलो गयकलहपरिकिन्नो ।।१६८।। सो उग्गभवसमुद्दे, सयंवरमुवागएहिं राएहिं । करहोवक्खरभरिओ, दिट्टो पोराणसीसेहिं ।।१६९।।
(૧૬૭) કેટલાક સુશીલ (ઇન્દ્રિયો અને મનની વિશિષ્ટ સમાધિવાળા) સુધર્મો (જ્ઞાન-ચારિત્ર રૂપ ઘર્મવાળા) અને અતિ સંતજન (સર્વને અમૃતરૂપ હોઈ સજન) સુશિષ્યો ગુરુજનને પણ મોટી શ્રદ્ધા ઉત્પન્ન કરે છે. જેમ ચંદ્રાચાર્યનો નૂતન શિષ્ય
(૧૬૮) કોલસીને જીવ માની એની હિંસા કરનારો કોઈ કુગર અંગારમદકાચાર્ય સુશિષ્યોથી પરિવરેલો તે (બીજા આચાર્યના) મુનિઓએ સ્વપ્નમાં એક ડુક્કરને હાથીના બચ્ચાઓથી પરિવરેલો જે જોયો, તેને એ પરથી આચાર્યના કહેવાથી ઓળખાયો) . (૧૬૯) એ (અંગારમદકાચાય) રૌદ્ર સંસાર સાગરમાં (ભમતો) ઊંટ થયેલ તે ભરચક સામાનથી લદાયેલ સ્થિતિમાં પૂર્વના શિષ્યો જે રાજા થયેલ અને સ્વયંવરમાં આવેલ એમના વડે દેખાયો. (આચાર્ય છતાં આવા સંક્લિષ્ટ પરિણામવાળો? કારણ ભવાભિનંદી)
