________________
४४
ઉપદેશમાળા नियया वि निययकज्जे, विसंवयंतंमि हुति खरफरूसा । जह रामसुभूमकओ, बंभक्खत्तस्स आसि खओ ।।१५१।। कुलधरमिययसुहेसु अ, सयणे अ जणे य निच्च मुणिवसहा ॥ विहरंति अणिस्साए, जह अज्जमहागिरी भयवं ।।१५२।। रूवेण जुव्वणेण य, कन्नाहि सुहेहिं वरसिरीए य । नय लुब्भंति सुविहिया, निदरिसणं जंबूनामुत्ति ।।१५३।।
નંદરાજાને ખત્મ કરવા માટે મિત્ર બનાવેલા મલેચ્છ રાજા પર્વતનો (વિષભોજિત કન્યા પરણાવવા દ્વારા) ઘાત કર્યો.
(૧૫૧) પોતાના ગણાતા પણ પોતાનું કાર્ય બગડે ત્યારે નિષ્ફર કર્મકારી અને કર્કશવાદી બને છે.જેમ, પૃથ્વી પરથી) પરશુરામ વડે ક્ષત્રિયોનો (સાત વાર) અને સુભૂમ વડે બાહ્મણોનો (ર૧ વાર) નાશ કરાયો (બંને પરસ્પર સંબંધી છતાં)
(૧૫૨) એટલા માટે ઉત્તમ મુનિઓ, કુટુંબો, ઘરો, અને પોતાની સુખાકારીતા, તથા સ્વજનનો અને જનસામાન્યને વિષે હંમેશા નિશ્રા (પરાધીનતા-સાપેક્ષતા) રાખ્યા વિના વિચારે છે. જેમાં મહાત્મા આર્યમહાગિરિ.
(૧૫૩) સુવિદિત સુસાઘુઓ સુંદર રુપથી, યૌવનથી, “ય' કલાઓથી, ગુણિયલ કન્યાઓથી,ઐહિક સુખોથી,અને વિશાળ સંપત્તિથી (કોઈ લોભાવે તો ય) લોભાતા નથી. એમાં) દ્રષ્ટાન્ત તરીકે જંબૂનામે મુનિ.(માટે મુનિઓએ ઐહિક સુખોની સ્પૃહારહિત અને સુગુરથી 'નિયંત્રિત બહુ સાધુઓ મધ્યે રહેવું જોઈએ.)
