________________
૩૮
ઉપદેશમાળા विद्धी अहो अकजं, जं जाणंतोवि रागदोसेहिं । फलमउलं कडुअरसं, तं चेव निसेवए जीवो ।।१२८।। કો કુછવું પવિત્ર?, રૂ વ સુવહિં વિવ્હિકો હુઆ ?
છો વન તમ મુર?, રામોસા ન જ હુક્કા ૨. माणी गुरुपडिणीओ, अणत्यभूओ अमग्गचारी अ । મોટું જિનેસનાd, સો વગદેવ ગોસાનો 19 રૂ|. * कलहणकोहणसीलो, भंडणसीलो विवायसीलो य । નીવો નિવૃત્તિો , નિરત્યયં સંયમ વરડું 939
(૧૨૮) અત્યંત ધિક્કાર છે જીવને કે (અહીં જુઓ) એ અસત્યપ્રવૃત્તિઓમાં રાગ-દ્વેષ કરી કરીને મહા ઉગ્ર કટુ રસવાળા વિપાકને આવવાનું જાણતો હોવા છતાં ખેદની વાત છે કે એ રાગ-દ્વેષભરી અસત્ ચેષ્ટાને સેવતો રહે છે.
(૧૨૯) જો જીવમાં રાગ-દ્વેષ ન હોત તો (દુઃખનું કારણ જવાથી) કોણ જીવ દુઃખ પામત? અને કોને (સુખના પ્રતિબંધક રાગ-દ્વેષના અભાવે સુલભ થતા) સુખો પામવાથી વિસ્મય થાત? (રાગ-દ્વેષાભાવે) કોણ મોક્ષ ન પામત?
(૧૩) ગર્વિષ્ઠ, તથા ગુરુનો દ્રોહી પ્રતિકૂળ વર્તનારો, (દુઃશીલતાથી) અનેક અનર્થ ભરેલો, ને માર્ગ સૂત્ર) વિરુદ્ધ આચરણવાળો, એ (મોઘ=) નિમ્પ્રયોજન જ (શિરમુંડન તપસ્યાદિ) કષ્ટ સમૂહને વધાવી લે છે; જેમકે ગોશાળો. (કષ્ટ-કલેશથી સાધ્ય કશું ફળ નથી આવતું.) - (૧૩૧) કજિયાખોર, ક્રોધિલો, ભાંડણશીલ (દંડાદિથી લડનાર), (કોર્ટ આદિથી) ઝગડાખોર, આવો જીવ સદા ઉકળતો ને ક્રોધાન્ધ બન્યો રહી સંયમને નિરર્થક આચરે છે. એને સંયમનું સાધ્ય સિદ્ધ થતું નથી.
