________________
आ.
३९
रे जीव ! अप्पदेरिअ अन्नरस य देसि किं दोसं ॥ २५ ॥
अर्थ:--तुं पोतेज कर्म करे छे अने तेनाथीज निश्चय चारे गतियां परिभ्रमण करे छे. ते छतां हे आत्मबैरी जीव ! तुं बीजाने ( कर्मने) शा माटे दोष आपे छे ? ॥ २५ ॥
तं कुणसि तं च जंपसि तं चिंतसि जेण पडसि वसणोहे; एयं सहिरहस्सं न सक्किमो कहिउ मन्नस्स ॥ २६ ॥
अर्थः- आत्मन्! तेवां काम करे छे, तेवा शब्द बोले छे अने तेवा विचार करे छे, के जेथी दुःखना समुहमाज जइ पडे छे. आ पोताना घरनी छूपी वात बीजाने कहेत्राने हुं शक्तिमान् नथी, अर्थात् घरनी गुप्त बात बीजे हुशुं कहुं ? ( एवं समता पोताना पतिने कहे छे. ) ॥ २६ ॥
निअनिअअत्थेनिरता
पंचिंदियपरा चोरा मणजुवरन्नो मिलित्तु पावस्स; मूलइि तुज्झ लुंपंति ॥ २७ ॥
अर्थ :- हे आत्मन् ! पोतपोताना विषयमा आसक्त आ पांच इंन्द्रियरूप महान चोर, पापी मनरुप युवराजनी साथै मी तारी (ज्ञान, दर्शन, चारित्रादि) मूळ स्थितिने अर्थात् तारा आत्मगुण रुप मूळ धनने लूंटी छे छे. ॥ २७ ॥
चउरंगधम्मचक्कंपि;
हणिओ विवेगमंती भिन्नं मुठ्ठे नाणाइधणं तुमंपि छूढो कुइकूवे ॥ २८ ॥
३९
