________________
૨૬
વિવેકી આત્માએ રસ્તામાં ચાલતા તાંબુલ ન ખાવું, પુણ્ય માર્ગ જાણનાર પુરુષે સોપારી વિ. આખું દાંતોથી ન ભાંગવું. ૬૩.
भोजनादनु नो स्वप्याद्विना ग्रीष्मं विचारवान् ।
दिवा स्वपयतो देहे जायते व्याधिसंभवः ॥६४॥ વિચારવાન પુરુષે ભોજન પછી ઉનાળા વિના સૂવું નહીં. કારણ કે દિવસે ઉંઘતા શરીરને વિષે વ્યાધિનો સંભવ છે. ૬૪. इति श्री रत्नसिंहसूरीश्वरशिष्य श्रीचारित्रसुंदरगणिवरिचिते आ.
દ્વિતીયો વ તેરા “આચારોપદેશનો બીજો સર્ગ સમાપ્ત”
તૃતીયોઃ વ: ततो गेहश्रियं पश्यन् विद्वद्गोष्ठीपरायणः ।
सुतादिभ्यो ददच्छिक्षां सुखं तिष्ठेद् घटीद्वयम् ॥१॥ પછી પોતાના ગૃહલક્ષ્મીને (શોભા) જોતો વિદ્વાનોની ચર્ચામાં પરાયણ એવો શ્રાવક પુત્ર વિ.ને હિતશિક્ષા આપતો બે ઘડી સુખપૂર્વક (ઘરે) રહે. ૧.
आत्मायत्ते गुणग्रामे दैवायत्ते धनादिके ।
विज्ञाताखिलतत्वानां नृणां न स्याद् गुणच्युतिः ॥२॥ ગુણનો સમૂહ (ને વિષે) આત્મા આધીન છે અને ધન વિ. દેવાધીન છે એમ વિશેષપણે જાણ્યા છે સમસ્તત્ત્વો જેણે એવા પુરુષોને ગુણશ્રુતિ ન થાય. ૨.
गुणैरुत्तमतां याति वंशहीनोऽपि मानवः ।
पंकजं ध्रियते मूर्ध्नि पंकः पादेन घृष्यते ॥३॥ વંશ (જાતિકુળથી) હીન મનુષ્યપણ ગુણો વડે ઉત્તમપણું પામે છે. કમળ મસ્તક ઉપર ધારણ કરાય છે અને કાદવ પગથી કચરાય છે. ૩.
