________________
શ્રી સંધ સપ્તતિકા-ભાષાંતર. કરીને જે નિયમિતપણે કાયાની ચેષ્ટા કરવી, તે બીજી કાયમુસિ કહેવાય છે. ૨. ૮.
આવા પ્રકારના સાધુઓ ગુરૂ (મુનિ ) ગુણે કરીને રહિત પાસત્કાદિક હોય છે, તેઓને વાંદવા જોઈએ નહીં, એ વાત કહે છે– - पासत्थो श्रोसन्नो, होइ कुसीलो तहेव संसत्तो। - अहछंदो वि य एए, अवंदणिज्जा जिणमयम्मि ॥ ६ ॥
ગાથાર્થ–પાસ, એસન્ન, કુશીલ, સંસક્ત અને યથાછંદ એ પાંચ જિનેશ્વરના મતમાં અવંદનિક કહેલા છે. ૯ • વ્યાખ્યાર્થ-તેમાં દર્શનાદિની પાસે રહે એ પાશ્વસ્થ, અથવા મિથ્યાત્વ વિગેરે બંધના હેતુરૂપ પાશમાં રહેનાર પાશસ્થ.
તે પાસ સર્વથી અને દેશથી એમ બે પ્રકારે જાણો. તેમાં સર્વથી જ્ઞાન, દર્શન અને ચારિત્રની પાસે રહે તે સર્વ પાસ્થ કહેવાય છે. જે સાધુ શય્યાતરપિંડ, અભ્યાહુતપિંડ, નિયતપિંડ, નીચ પિંડ (દુર્ગછનીય કૂળને) અગ્રપિંડને વિના કારણે વાપરે તે દેશ પાશ્વસ્થ ગણાય છે. તથા ગૃહસ્થના ઘરની નિશ્રાએ વિચરે, વિના કારણું સ્થાપના કલમાં પ્રવેશ કરે સંકૃતિ જેવા જાય તેમજ ગૃહસ્થોનો પરિચય કરે તે સાધુ પણ દેશપાલ્યો કહેવાય છે.”
સાધુસામાચારીના પરિપાલનમાં જે મંદ-શિથિલ હોય તે અવસગ્ન જાણો. “એસન્ન પણ સર્વથી અને દેશથી એમ બે પ્રકારે હોય છે. પીઠ, ફલક વિગેરેનાં સદાકાળ વાપરનાર આસક્ત –સ્થાપનાપિંડ રાખેલા આહારનું ભજન કરનાર સર્વથા એસન્ન જાણ. આવશ્યક, સ્વાધ્યાય, પ્રતિલેખન, બાન, ભિક્ષા, આહાર ઈત્યાદિમાં, આવવા જવામાં, સ્થાનમાં, સૂવા બેસવામાં ઉપયોગ પૂર્વક પ્રવૃત્તિ ન કરે અથવા ગુરૂવચન બલાદિકથી કરે તે પણ ન્યૂનાધિક ક્રિયા કરે, તેને દેશથી એસન્ન કહેવામાં આવે છે. જેમ અવિનીત બળદ ધંસરીને ભાંગી નાખે છે. તેમ ગુરૂમહારાજના વચનને નહિ કરતે સાધુ પણ બલાત્કારથી ક્રિયાને નાશ કરે છે.
૧ જમણવાર સુખડી-પકવાન્ન.
