________________
પિષધ ઉપર કથા.
૧૫૩.
ફલક વિગેરે વડે ભક્તિપૂર્વક શ્રમણ સંઘને પડિલાભતાં તેઓના દિવસે જતા હતા. અન્યદા કદાચિત પર્વદિવસે પૂર્ણિમા તિથિ સમુદાય કરી સર્વે પસહશાળાથે પહોંચ્યા. સાવઘ–પાપકારી કાચને નિષેધ કરી, યાદવ પડિકમી, સારી રીતે પડિલેહણ કરેલા અને સારી રીતે પ્રમાર્જન કરેલા સમુચિત સ્થાનમાં બેસીને કેટલાક પાઠ કરતા હતા, કેટલાક ગણતા હતા, કેટલાક ગણતા ને સાંભળતા હતા તથા કેટલાક ક્ષણભંગુર-અનિત્યાદિ ભાવનાઓ ભાવતા હતા, બીજા કેટલાક સામાયિક કરતા હતા, કેટલાક પરિપૂર્ણ પિસહમાં તત્પર બન્યા હતા. કેટલાક કાઉસગ્ગ કરી પરલોકના માગમાં લાગ્યા હતા. તરૂણે ગડગડ ગંભીર મધ્ય પ્રકૃષ્ટ શબ્દ વડે મળી ગયેલા સંવેગની વૃદ્ધિ કરનારાં શ્રેષ્ઠ પ્રકરણે ગણતા હતા. પલિયા કેશથી યુક્ત માથાવાળા. ગળી ગયેલ–પડી ગયેલ દાંતવાળા, વલિયે વડે-કરચલીયે વડે ઢંકાયેલ શરીર વાળા, નિદ્રાવડે ઢળી પડતા વૃદ્ધો–બુદ્દાઓ મણુયાલિ ઢાળતા હતા. અત્યંત ઘસીને સાફ કરેલ નિર્મળ મંડપની ભીંતના ભાગમાં સંક્રમેલા વૃદ્ધો આ ભવમાંજ તરુણ પણું પામ્યા હોય એવા જણાતા હતા. સઘળા શ્રાવકે પોતપોતાની ભૂમિકા યેગ્ય ધર્માનુષ્ઠાન કરતા હતા, મંડપમાં મળીને વંદન વંદેિિદ કરતા હતા. ગીતાર્થ મધ્યસ્થ પુરૂષ અને
અન્ય સમાગમ થતાં આનંદિત થઈ આસન ગ્રહણ કરી બેસીને ધર્મવિચાર કરતા હતા. તસ્વાર્થને વિચાર કરી રહેલા તેઓને દેવના ગુણેનું ઉત્કીર્તન કરી, સાધુના ગુણે વર્ણવી વરદત્ત શ્રાવકે કહ્યું—“હે શ્રાવક! અતિચાર શસ્ત્રવડે જર્જરિત થયેલ ચારિત્રવાળા પુરુષે નિરંકુશ, અભિમાની, ઘોડાની જેમ જલ્દી ચાલનારા, વસ, શરીર વિગેરેમાં વિભૂષાવાળા, કલહ કરનારા, ડમર કરનારા, માયાવી, રેષવાળા, ત્રિદંડવાળા-સન, વચન, કાયાથી પાપકારી પ્રવૃત્તિઓ કરનારા આવા સાધુઓ હાલમાં છે, તેઓને કયે ધર્મ છે અને ક્યા તપ છે,? સાવદ્ય ગાથી–પાપકારી પ્રવૃત્તિઓથી વિરમવા રૂપ શ્રમણ્ય- સાધુપણું સ્વીકાર્યા પછી વિરાધતા યતિજનોને
