________________
૧૪૪
શ્રીસંબધ સામતિકા-ભાષાંતર. ત્યારપછી રિવાહિયા પડિક્કમી શકસ્તવ કહે. જે કદાચ શરીરચિંતા (સ્થડિલ જવા રૂ૫) પ્રજન હોય તે નિયમથી બે વાર આવેશ્યિકી કરી સાધુની જેમ ઉપગથી નિર્જીવ થંડિલ (શુદ્ધ ભૂ મિ) માં જઈ “અgrgrદ ' અર્થાત્“જેને અવગ્રહ હોય તે અનન્ના આપે.” એમ કહી, દિશા, પવન, ગામ, સૂર્ય વિગેરે તરફ સિદ્ધાંત વિધિ પ્રમાણે બેસી ઉચ્ચાર, પ્રશ્રવણ (મલ, મૂત્ર) સરાવી, પ્રાસુક પાણથી પ્રક્ષાલન કરી, પિસહશાળામાં આવી, “નિશીહિ” પૂર્વક પ્રવેશ કરી, રિયારિયાં પડિક્કમી, ખમાસમણપૂર્વક કહે કે-“છાવરેજ ક્ષત્તિ , મમणागमणं आलोयहं, इच्छंडीआवंतजंतेहिं जं खंडियं जं विराहिપંતરસમિતુિ અર્થાત-આવતાં જતાં જે ખાંડયું હોય, જે વિરાખ્યું હોય, તે સંબંધિ હારૂં દુષ્કૃત્ય મિથ્યા થાઓ.” એમ કહે. ત્યારપછી પાછલે પહેર થાય, ત્યાંસુધી સઝાય કરે. પાછલે પહોર થાય, ત્યારે ખમાસમણપૂર્વક “દિf fમ,
તાતારું જુમોનિ” અર્થાત્ “ પડિલેહણ કરૂં, પિસહશાળા પ્રમાણું.” એમ કહી પૂર્વની જેમ અંગપડિલેહણ કરી, પિસહશાળાને દંડપુછણ ( દંડાસણ) વડે પ્રમાઈ કાજે ઉદ્ધરી,
જા. પડિક્કમી, સ્થાપનાચાર્ય પડિલેહી સ્થાપે. ત્યાર પછી ગુસમીપે અથવા સ્થાપનાચાર્ય સમીપે બે ખમાસમણપૂર્વક મુહપત્તિ પડિલેહી, પ્રથમ ખમાસમણે છાયા સહિત મોવર! રક્ષાજં સંવિસાયિ” બીજે ખમાસમણે “
મ” એમ કહી સઝાય કરી, વાંદણું દઈ ગુરૂસાક્ષી એ પશ્ચકૂખાણ કરે. ત્યારપછી બે ખમાસમણવડે “૩દિ-અંહિ ળિ રંજિનિક બે ખમાસમણવડે “વત્ત સરિતાર, વાઈ
મિ!' એમ કહી વસ્ત્ર, કામળ વિગેરેની પડિલેહણ કરે. અહિં જે અભકતાથી “ઉપવાસી હેય તે, સર્વ ઉપધિની પડિલેહણ કર્યા પછી કેડનું વસ્ત્ર (પંચીયુ વિગેરે) પડિલેહે અને જે ભક્તાથી હાય (જેણે ખાધું હાય) તે, કેડનું વસ્ત્ર પડિલેહ્યા પછી ઉપધિ પડિલેહે . એટલું વિશેષ સમજવાનું છે. ત્યારપછી કાળવેળા થાય ત્યાંસુધી સઝાય કરે. કાળવેળા થાય ત્યારે ઉચ્ચાર, પ્રશ્રવણ
