________________
શ્રી મુનિચંદન ફળે.
૧૩૭ બહાર ગયું હતું.ખેળના ઘડામાં માખીઓ પેઠી હતી, “આ શું. મગુમ કરતી રહે,” એવા વિચારથી મેં તે માખીઓને હાથ વડે ઢાંકી દીધી હતી.” બીજે દિવસે કૃષ્ણ રાજસભામાં ૧૬ હજાર રાજાઓની મધ્યમાં કહ્યું કે-“હે રાજાઓ! આ વીરકની કુત્પત્તિ સાંભળો. તેનાં કર્મો સાંભળ્યાં છે?” “ક્યા કર્મો?” એમ પૂછવાથી વાસુદેવે કહ્યું કે
જેણે રાતા માથાવાળો, બેરડીના વનમાં વસતે નાગ પૃથ્વીશસ્ત્ર (ઢેફાં) વડે પાડ્યો હતે; તે આ વિરક) ખરેખર ક્ષત્રિય છે. જેણે ચકવડે ઉખેડી નાખેલી, ડેલું પાણી વહેતી ગંગાને ડાબા પગવડે ધારી રાખી હતી; તે આ મતિ (સાળવી)ખરેખર ક્ષત્રિય છે. જેણે અવાજ કરતી, કળશીપુરમાં વસતી સેનાને ડાબાહાથવડે રેકી હતી; તે આ મતિ (સાળવી) ખરેખર ક્ષત્રિય છે. આ વીરકને હું હારી પુત્રી આપું છું. એમ કહી તેને કહ્યું કે- ત્વને
હારી પુત્રી આપું છું.” તે ઈચ્છતું ન હતું, રાજાએ ભવાં ચડાવ્યાં, કન્યા આપી, વીરક તેણુને ઘરે લઈ ગયે. રાજકુમારી શચ્યામાં બેસી રહેતી અને વીરક તેણીનું સર્વ કાર્ય કરતે. અ
ન્યદા રાજાએ પૂછ્યું કે-“કેમ હારૂં વચન કરે છે?” વીરકે કહ્યું કે-“હું સ્વામિનીને દાસ છું.” રાજાએ કહ્યું કે-“જો તું સઘળું તેની પાસે નહિ કરાવે, તે હારે છૂટકો નથી. તેણે રાજાનો
અભિપ્રાય જાણી ઘરે જઈ કહ્યું કે- ખેળ કર.” તેણી ગુસ્સે થઈ બેલી ડે-કેલી ! પિતાને જાણ નથી?” તેણે ઊડીને દેરડેથી મારી તેથી રડતી રડતી રાજા પાસે ગઈ અને પગે લાગીને બોલી કે-“તે કેલિ (સાળવી) એ મહને મારી.” રાજાએ કહ્યું કે-“તેજ સમયે મેં હને કહ્યું હતું કે સ્વામિની થા, તે પણ હું તે દાસીપણું માગ્યું. હું એમાં પડતું નથી.” તેણીએ કહ્યું કે-“સ્વામિની થાઉં.” રાજાએ કહ્યું કે-વીરક જે માનશે તો.” એમ કહી તેણીને મૂકાવી અને પ્રત્રજ્યા અપાવી. તેટલામાં અરિષ્ટનેમિસ્વામી સમેસર્યા, રાજા વાંદવા નીકળ્યો, સર્વ સાધુઓને દ્વાદશાવર્ત વંદન. વડે વાંદ્યા, રાજાઓ થાકી ગયા, વીરક વાસુદેવની અનુવૃત્તિથી વાં
