________________
૧૩૦
શ્રી સંધ સપ્તતિકા-ભાષાંતર. જિનદ્રવ્ય વૃદ્ધિ પમાડનારને અને જિનદ્રવ્ય રક્ષકને જે ફળ થાય છે. તે કહ્યું, હવે જિનદ્રવ્યના ભક્ષકને જે ફળ થાય છે, તે
ગાથાર્થ-જિન પ્રવચનની વૃદ્ધિ કરનાર, જ્ઞાન, દર્શન વિગેરે ગુણોના પ્રભાવક એવા જિનદ્રવ્યને ભક્ષણ કરનાર મનુષ્ય અનંતસંસારી થાય છે. ૬૭ - વ્યાખ્યાર્થ–ગાથા નિગદસિદ્ધ જ છે, વિશેષમાં જિનદ્રવ્યનું ભક્ષણ કરનાર–મૂઢતાથી દેવદ્રવ્યને ઊપભોગ કરનાર જીવ અનંતસંસારી થાય છે.-અનંતા ભ સુધી ભમે છે–અર્થાત્ દુર્લભધિ થાય છે. આમ હોવાથી ચેત્યદ્રવ્યનું ભક્ષણ ન કરવું જોઈએ. છતાં જે ભક્ષણ કરે તે સંકાશ વિગેરે શ્રાવકની જેમ મહા અનર્થભાગી થાય છે.
અહિં ગંધિલાવતી નગરીમાં સ્વભાવથી જ સંસાર તરફ વરાગ્યવાન સંકાશ નામનો શ્રાવક હતા. તે શકાવતાર ચૈત્યમાં ઘર સંબંધિ વ્યાક્ષેપ વિગેરે કારણો વડે ચૈત્યદ્રવ્યને ઉપયોગ કરનારે–દેવદ્રવ્યને આશ્રિત થઈ અજ્ઞાન, સંશયવિષયક પ્રમાદથી, આલેચના કર્યા વિના અને તે પાપને પ્રતિકમ્યા વિના મરણ પાપે, તેથી સંસારમાં ભમે.
ભૂખ, તરસથી પીડિત થઈ સંખ્યાતા ભ ભમી, પ્રત્યેક ભવમાં ઘાતન-તરવાર, ભાલાં વિગેરેથી છેદન, વાહન-લવણની ગાડી વિગેરેને ખેંચવું, ચુર્ણન-મુગર વિગેરેથી કુદૃન એ વેદના
ને અનેકવાર પામી, દરિદ્રકુળમાં ઉત્પત્તિ અને ત્યાં જન્મથી માંડી બહુવાર દારિદ્ર પામી તથા જે તે નિમિત્ત થકી અથવા નિમિત્ત વિના ઘણું માણસે તરફથી ધિક્કાર-અવર્ણવાદને પામી, મનુષ્યોમાં ઉત્પન્ન થવા છતાં પણ બીજું પણ નિંદ્ય પુત્ર-કલત્રાદિ બહુવાર પ્રાપ્ત કરીને ફરી ફરીને ચાર પદ ધિકકાર વિગેરેની અધિકતા બતાવવા મૂકયું છે.” પછી તે કર્મની–ત્યદ્રવ્યના ઉપયોગકાળમાં ઉપાર્જન કરેલ લાભાન્તરાય વિગેરે કર્મની અવશિષ્ટતા રહી ત્યારે તે તારા નગરીમાં શેઠને પુત્ર થયે, પરંતુ ત્યાં પણ દારિદ્ર-નિર્ધનપણું, વાંછિતની અપ્રાપ્તિ અને વારંવાર
